Popol-Vuh ya da Pop vuh Kişe- Mayalar’ın kutsal kitabıdır. Adı “zamanların kitabı” ya da “olayların kitabı” anlamına gelen Popol-Vuh, Mayalar’da kadim zamanlardan beri aktarılagelmiş sözlü tradisyonun yazıya geçirilmesiyle oluşmuştur. 18.yy.’da rahip Francisco Ximenez tarafından İspanyolca’ya çevrilmiştir. Kitapta evren, Tanrı, evrenin oluşumu, dünya çağları, evrendeki ilkeler, inisiyasyon vs. hakkındaki bilgiler sembolik bir anlatımla sunulur.
Elyazması kitabın birinci kısmı yaratılış konusunu içerir. İkinci kısımda ise Hunahpú et Ixbalanqué adlarındaki ikiz kardeşlerin öyküsü bulunur ki, bu öykü inisiyasyon sınavları ve aşamaları sürecinin sembolik anlatımı olarak yorumlanır.
Popol-Vuh’un yazdıkları:
Popol-Vuh Mayaların İncil’i sayılır. Latinceye tercümesi 1544’de Adiran Recinos ve Villacosta tarafından yapıldı.
Kitap; Yaratılış Tanrıların savaşı ve göçler-yerleşmeler bölümlerinden ibarettir. Tekvin kısmı İncil’deki Tekvin’e çok benzer.
İşte Popol-Vuh’dan ilginç bir pasaj:
“Zaman çeşitli bölümlere ayrılmıştır. Birinci zaman Kaplan Güneşi zamanıdır. Bundan sonra büyük Rüzgarın Güneşi daha sonra Ateşli Gök Güneşi zamanları geçmiştir. Bir de şimdiki zaman vardır. Şimdiki zaman dünyanın sonuna kadar devam edecektir. Ve işte üçüncü zaman insanları tanrılar tarafından ölüme mahkuma edildiler. Ve büyük bir ateş zehir taş yağmuru göklerden yağdı. Ateşten daha sıcak rüzgarlar insanlığı mahvetti. İnsanların önce tırnakları döküldü derileri soyuldu gözleri kör oldu etleri çürüyüp dağıldı. Bu felaketten korunmak için insanlar mısır yığınları gibi evlerde üst üste yığılıp saklandılar. Fakat öldüren rüzgar her yere erişti. Hepsini eritti. Mağaralara saklanmak isteyenler mağaraları erimiş buldular. Ağaçlara bulunan avcılardan bile pek çoğu zehirlendi çoğunun vücutlarında büyük yaralar açıldı.”
Bilginler tarafından yapılan incelemeler Maya-Quichi’lerinin kutsal kitabı Popol-Vuh’un Tevrat’tan Hintlilerin Veda’larından ve İranlıların Zend-Avesta’sından çok daha eski olduğunu ortaya çıkarmıştır. İşin asıl şaşırtıcı tarafı Popol-Vuh’un yazdıklarının Hint asıllı kutsal yazılarla (Ramayana ve Drona Parva) desteklenmesidir!..
Bu Hint yazılarında şüpheye yer bırakmayacak şekilde bir nükleer savaşın hikayesi anlatılmaktadır. Onlardan alınmış şu pasajı inceleyelim:
“Güneşten 10.000 defa daha kuvvetli olan korkunç ateş şehirleri mahvetti. Bu ateş insanların saçlarını ve tırnaklarını döktü. Duvarlarda yalnız gölgeleri kaldı. Kuşların tüyleri beyazlaştı. Bu ateşten kurtulmak için askerler kendilerini nehirlere attılar. Sağ kalanlar yaşayabilmek için eşyalarını nehirde yıkadılar. Bunlar birdenbire değiştiler maymunlaşıp ormanlara çekildiler.
Üçüncü zaman insanlarından maymunlardan başka yaratık kalmadı. Derler ki maymunlar insanlardan türediler o yüzden insanlara çok benzerler.”
Hint kutsal kitaplarından biri diğeri olan Mosola Purva’da da bu konu ile ilgili yazılar buluyoruz:
“Bu bilinmeyen bir silahtır; Demirden bir şimşek… Ölümün büyük habercisi… VRİŞNİ ve ANDAKA ırklarını bir anda mahvetti. Yanan cesetler tanınmaz hale gelmişlerdi. Birkaç saat içinde yiyecek maddeleri çürüdü zehirlendi. Ve işte KUKRA uçan bir VİMANA’dan üçlü şehir üzerine uzayın kuvvetini içinde taşıyan ölüm taşını attı. On bin güneşe bedel dumanla karışık bir ateş gök yüzüne yükseldi. Vimana gökteydi. Fakat aşağıda üçlü şehirden iz kalmamıştı.”
Ayrıntılı bilgi için:
10.000 Yıllık Nükleer Savaş (Destanı) : Mahabharata
Kolomb Öncesi Amerika’nın Esrarengiz Sırları
Bu çok eski yazıları inceledikten sonra oturup düşünelim. Asya ve Amerika… Birbirinden 20.000 km. uzakta iki ayrı kıta…
İkisinin de kutsal yazılarında aynı şeyler yazılı!.. İster istemez çok eski çağlarda dünyanın iki ucunda patlak veren bir nükleer savaşı düşünmeye zorlanıyoruz!.. Bugün artık çok eski devirlerde Asya ve Amerika kıtalarında nükleer silahların kullanılmış olduğu fikri birçok bilim adamı tarafından ciddiyetle gündeme getirilmiştir.
Popol Vuh Metnini İngilizce Olarak Buldum... Bu metni ingilizce olarak yayınlıyorum. İngilizcesi olmayanlar google translate yardımıyla metni çevirebilirler... Ancak buradan al git yapıştır sizi yoracağından ben ingilizce orjinal metnin altına google'ın çevirdiği şekilde yayınlamak istiyorum...
The Mythic and Heroic Sagas of the Kichés of Central America
By
Lewis Spence
Published by David Nutt, at the Sign of the Phoenix, Long Acre, London
[1908]
PREFACE
THE "Popol Vuh" is the New World's richest mythological mine. No translation of it has as yet appeared in English, and no adequate translation in any European language. It has been neglected to a certain extent because of the unthinking strictures passed upon its authenticity. That other manuscripts exist in Guatemala than the one discovered by Ximenes and transcribed by Scherzer and Brasseur de Bourbourg is probable. So thought Brinton, and the present writer shares his belief. And ere it is too late it would be well that these--the only records of the faith of the builders of the mystic ruined and deserted cities of Central America--should be recovered. This is not a matter that should be left to the enterprise of individuals, but one which should engage the consideration of interested governments; for what is myth to-day is often history to-morrow.
LEWIS SPENCE.
July 1908.
{p. 213}
THE POPOL VUH
[The numbers in the text refer to notes at the end of the study]
THERE is no document of greater importance to the study of the pre-Columbian mythology of America than the "Popol Vuh." It is the chief source of our knowledge of the mythology of the Kiché people of Central America, and it is further of considerable comparative value when studied in conjunction with the mythology of the Nahuatlacâ, or Mexican peoples. This interesting text, the recovery of which forms one of the most romantic episodes in the history of American bibliography, was written by a Christianised native of Guatemala some time in the seventeenth century, and was copied in the Kiché language, in which it was originally written, by a monk of the Order of Predicadores, one Francisco Ximenes, who also added a Spanish translation and scholia.
The Abbé Brasseur de Bourbourg, a profound student of American archæology and languages (whose euhemeristic interpretations of the Mexican
{p. 214}
myths are as worthless as the priceless materials he unearthed are valuable) deplored, in a letter to the Duc de Valmy,[1] the supposed loss of the "Popol Vuh," which be was aware had been made use of early in the nineteenth century by a certain Don Felix Cabrera. Dr. C. Scherzer, an Austrian scholar, thus made aware of its value, paid a visit to the Republic of Guatemala in 1854 or 1855, and was successful in tracing the missing manuscript in the library of the University of San Carlos in the city of Guatemala. It was afterwards ascertained that its scholiast, Ximenes, had deposited it in the library of his convent at Chichicastenango whence it passed to the San Carlos library in 1830.
Scherzer at once made a copy of the Spanish translation of the manuscript, which he published at Vienna in 1856 under the title of "Las Historias del origen de los Indios de Guatemala, par el R. P. F. Francisco Ximenes." The Abbé Brasseur also took a copy of the original, which be published at Paris in 1861, with the title "Vuh Popol: Le Livre Sacré de Quichés, et les Mythes de l'Antiquité Américaine." In this work the Kiché original and the Abbé's French translation are set forth side by side. Unfortunately both the Spanish and the French translations leave much to be desired so far as their accuracy is concerned,
[1. Mexico, Oct. 15,1850.]
{p. 215}
and they are rendered of little use by reason of the misleading notes which accompany them.
The name "Popol Vuh" signifies "Record of the Community," and its literal translation is "Book of the Mat," from the Kiché words "pop" or "popol," a mat or rug of woven rushes or bark on which the entire family sat, and "vuh" or "uuh," paper or book, from "uoch" to write. The "Popol Vuh" is an example of a world-wide genre--a type of annals of which the first portion is pure mythology, which gradually shades off into pure history, evolving from the hero-myths of saga to the recital of the deeds of authentic personages. It may, in fact, be classed with the Heimskringla of Snorre, the Danish History of Saxo-Grammaticus, the Chinese History in the Five Books, the Japanese "Nihongi," and, so far as its fourth book is concerned, it somewhat resembles the Pictish Chronicle.
The language in which the "Popol Vuh" was written was, as has been said, the Kiché, a dialect of the great Maya-Kiché tongue spoken at the time of the Conquest from the borders of Mexico on the north to those of the present State of Nicaragua on the south; but whereas the Mayan was spoken in Yucatan proper, and the State of Chiapas, the Kiché was the tongue of the peoples of that part of Central America now occupied by the States of Guatemala, Honduras and San
{p. 216}
Salvador, where it is still used by the natives. It is totally different to the Nahuatl, the language of the peoples of Anahuac or Mexico, both as regards its origin and structure, and its affinities with other American tongues are even less distinct than those between the Slavonic and Teutonic groups. Of this tongue the "Popol Vuh" is practically the only monument; at all events the only work by a native of the district in which it was used. A cognate dialect, the Cakchiquel, produced the "Annals " of that people, otherwise known as "The Book of Chilan Balam," a work purely of genealogical interest, which may be consulted in the admirable translation of the late Daniel G. Brinton.
The Kiché people at the time of their discovery, which was immediately subsequent to the fall of Mexico, had in part lost that culture which was characteristic of the Mayan race, the remnants of which have excited universal wonder in the ruins of the vast desert cities of Central America (1). At a period not far distant from the Conquest the once centralised Government of the Mayan peoples had been broken up into petty States and Confederacies, which in their character recall the city-states of mediæval Italy. In all probability the civilisation possessed by these peoples had been brought them by a race from Mexico called the Toltecs (2), who taught them the arts of building in stone and
{p. 217}
writing in hieroglyphics, and who probably influenced their mythology most profoundly. The Toltecs were not, however, in any way cognate with the Mayans, and were in all likelihood rapidly absorbed by them. The Mayans were notably an agricultural people, and it is not impossible that in their country the maize-plant was first cultivated with the object of obtaining a regular cereal supply (3).
Such, then, were the people whose mythology produced the body of tradition and mythi-history known as the "Popol Vuh"; and ere we pass to a consideration of their beliefs, their gods, and their religious affinities, it will be well to summarise the three books of it which treat of these things, as fully as space will permit, using for that purpose both the French translation of Brasseur and the Spanish one of Ximenes.
THE FIRST BOOK
Over a universe wrapped in the gloom of a dense and primeval night passed the god Hurakan, the mighty wind. He called out "earth," and the solid land appeared. The chief gods took counsel; they were Hurakan, Gucumatz, the serpent covered with green feathers, and Xpiyacoc and Xmucane, the mother and father gods. As the result of their deliberations animals were created. But as yet
{p. 218}
man was not. To supply the deficiency the divine beings resolved to create mannikins carved out of wood. But these soon incurred the displeasure of the gods, who, irritated by their lack of reverence, resolved to destroy them. Then by the will of Hurakan, the Heart of Heaven, the waters were swollen, and a great flood came upon the mannikins of wood. They were drowned and a thick resin fell from heaven. The bird Xecotcovach tore out their eyes; the bird Camulatz cut off their heads; the bird Cotzbalam devoured their flesh; the bird Tecumbalam broke their bones and sinews and ground them into powder. Because they had not thought on Hurakan, therefore the face of the earth grew dark, and a pouring rain commenced, raining by day and by night. Then all sorts of beings, great and small, gathered together to abuse the men to their faces. The very household utensils and animals jeered at them, their mill-stones, their plates, their cups, their dogs, their hens. Said the dogs and hens, "Very badly have you treated us, and you have bitten us. Now we bite you in turn." Said the mill-stones (metates [1]), " Very much were we tormented by you, and daily, daily, night and day, it was squeak, screech, screech,[2] for
[1. Large hollowed stones used by the women for bruising maize.
2. The Kiché words are onomatopoetic--"holi, holi, huqi, huqi."]
{p. 219}
your sake. Now you shall feel our strength, and we will grind your flesh and make meal of your bodies." And the dogs upbraided the mannikins because they had not been fed, and tore the unhappy images with their teeth. And the cups and dishes said, "Pain and misery you gave us, smoking our tops and sides, cooking us over the fire burning and hurting us as if we had no feeling. Now it is your turn, and you shall burn." Then ran the mannikins hither and thither in despair. They climbed to the roofs of the houses, but the houses crumbled under their feet; they tried to mount to the tops of the trees, but the trees hurled them from them; they sought refuge in the caverns, but the caverns closed before them. Thus was accomplished the ruin of this race, destined to be overthrown. And it is said that their posterity are the little monkeys who live in the woods.
THE MYTH OF VUKUB-CAKIX
After this catastrophe, ere yet the earth was quite recovered from the wrath of the gods, there existed a man "full of pride," whose name was Vukub-Cakix. The name signifies "Seven-times-the-colour-of-fire," or "Very brilliant," and was justified by the fact that its owner's eyes were of silver, his teeth of emerald, and other parts of his anatomy of precious metals. In his own opinion
{p. 220}
Vukub-Cakix's existence rendered unnecessary that of the sun and the moon, and this egoism so disgusted the gods that they resolved upon his overthrow. His two sons, Zipacna and Cabrakan (earth-heaper[1] (?) and earthquake), were daily employed, the one in heaping up mountains, and the other in demolishing thorn, and these also incurred the wrath of the immortals. Shortly after the decision of the deities the twin hero-gods Hun-Ahpu and Xbalanque came to earth with the intention of chastising the arrogance of Vukub-Cakix and his progeny.
Now Vukub-Cakix had a great tree of the variety known in Central America as "nanze" or "tapal," bearing a fruit round, yellow, and aromatic, and upon this fruit he depended for his daily sustenance. One day on going to partake of it for his morning meal he mounted to its summit in order to espy the choicest fruits, when to his great indignation he discovered that Hun-Ahpu and Xbalanque had been before him, and had almost denuded the tree of its produce. The hero-gods, who lay concealed within the foliage, now added injury to theft by hurling at Vukub-Cakix a dart from a blow-pipe, which bad the effect of precipitating him from the summit of the tree to the
[1. Zipac signifies "Cockspur," and I take the name to signify also "Thrower-up of earth." The connection is obvious.]
{p. 221}
earth. He arose in great wrath, bleeding profusely from a severe wound in the jaw. Hun-Ahpu then threw himself upon Vukub-Cakix, who in terrible anger seized the god by the arm and wrenched it from the body. He then proceeded to his dwelling, where he was met and anxiously interrogated by his spouse Chimalmat. Tortured by the pain in his teeth and jaw be, in an access of spite, hung Hun-Ahpu's arm over a blazing fire, and then threw himself down to bemoan his injuries, consoling himself, however, with the idea that he had adequately avenged himself upon the interlopers who had dared to disturb his peace.
But Hun-Ahpu and Xbalanque were in no mind that he should escape so easily, and the recovery of Hun-Ahpu's arm must be made at all hazards. With this end in view they consulted two venerable beings in whom we readily recognise the father-mother divinities, Xpiyacoc and Xmucane (4), disguised for the nonce as sorcerers. These personages accompanied Hun-Ahpu and Xbalanque to the abode of Vukub-Cakix, whom they found in a state of intense agony. The ancients persuaded him to be operated upon in order to relieve his sufferings, and for his glittering teeth they substituted grains of maize. Next they removed his eyes of emerald, upon which his death speedily followed, as did that of his wife Chimalmat. Hun-Ahpu's arm was
{p. 222}
recovered, re-affixed to his shoulder, and all ended satisfactorily for the hero-gods.
But their mission was not yet complete. The sons of Vukub-Cakix, Zipacna and Cabrakan, remained to be accounted for. Zipacna consented, at the entreaty of four hundred youths, incited by the hero-gods, to assist them in transporting a huge tree which was destined for the roof-tree of a house they were building. Whilst assisting them he was beguiled by them into entering a great ditch which they had dug for the purpose of destroying him, and when once he descended was overwhelmed by tree-trunks by his treacherous acquaintances, who imagined him to be slain. But he took refuge in a side-tunnel of the excavation, cut off his hair and nails for the ants to carry up to his enemies as a sign of his death, waited until the youths had become intoxicated with pulque because of joy at his supposed demise, and then, emerging from the pit, shook the house that the youths had built over his body about their heads, so that all were destroyed in its ruins.
But Run-Ahpu and Xbalanque were grieved that the four hundred had perished, and laid a more efficacious trap for Zipacna. The mountain-bearer, carrying the mountains by night, sought his sustenance by day by the shore of the river, where he lived upon fish and crabs. The hero-gods constructed an artificial crab which
{p. 223}
they placed in a cavern at the bottom of a deep ravine. The hungry titan descended to the cave, which he entered on all-fours. But a neighbouring mountain had been undermined by the divine brothers, and its bulk was cast upon him. Thus at the foot of Mount Meavan perished the proud "Mountain Maker," whose corpse was turned into stone by the catastrophe.
Of the family of boasters only Cabrakan remained. Discovered by the hero-gods at his favourite pastime of overturning the hills, they enticed him in an easterly direction, challenging him to overthrow a particularly high mountain. On the way they shot a bird with their blow-pipes, and poisoned it with earth. This they gave to Cabrakan to eat. After partaking of the poisoned fare his strength deserted him, and failing to move the mountain be was bound and buried by the victorious hero-gods.
THE SECOND BOOK
Mystery veils the commencement of the Second Book of the "Popol Vuh." The theme is the birth and family of Hun-Ahpu and Xbalanque, and the scribe intimates that only half is to be told concerning the history of their father. Xpiyacoc and Xmucane, the father and mother deities, had two sons, Hunhun-Ahpu and Vukub-Hunahpu, the
{p. 224}
first being, so far as can be gathered, a bi-sexual personage. He had by a wife, Xbakiyalo, two sons, Hunbatz and Hunchouen, men full of wisdom and artistic genius. All of them were addicted to the recreation of dicing and playing at ball, and a spectator of their pastimes was Voc, the messenger of Hurakan. Xbakiyalo having died, Hunhun-Ahpu and Vukub-Hunahpu, leaving the former's sons behind, played a game of ball which in its progress took them into the vicinity of the realm of Xibalba (the underworld). This reached the ears of the monarchs of that place, Hun-Came and Vukub-Came, who, after consulting their counsellors, challenged the strangers to a game of ball, with the object of defeating and disgracing them.
For this purpose they dispatched four messengers in the shape of owls. The brothers accepted the challenge, after a touching farewell with their mother Xmucane, and their sons and nephews, and followed the feathered heralds down the steep incline to Xibalba from the playground at Ninxor Carchah.[1] After an ominous crossing over a river of blood they came to the residence of the kings of Xibalba, where they underwent the mortification of mistaking two wooden figures for the monarchs. Invited to sit on the seat of honour, they discovered it to be a red-hot stone, and the contortions which resulted from their successful trick
[1. Near Vera Paz.]
{p. 225}
caused unbounded merriment among the Xibalbans. Then they were thrust into the House of Gloom, where they were sacrificed and buried. The head of Hunhun-Ahpu was, however, suspended from a tree, which speedily became covered with gourds, from which it was almost impossible to distinguish the bloody trophy. All in Xibalba were forbidden the fruit of that tree.
But one person in Xibalba had resolved to disobey the mandate. This was the virgin princess Xquiq (Blood), the daughter of Cuchumaquiq, who went unattended to the spot. Standing under the branches gazing at the fruit, the maiden stretched out her hand, and the head of Hunhun-Ahpu spat into the palm. The spittle caused her to conceive, and she returned home, being assured by the head of the hero-god that no harm should result to her. This thing was done by order of Hurakan, the Heart of Heaven. In six months' time her father became aware of her condition, and despite her protestations the royal messengers of Xibalba, the owls, received orders to kill her and return with her heart in a vase. She, however, escaped by bribing the owls with splendid promises for the future to spare her and substitute for her heart the coagulated sap of the blood-wart.
In her extremity Xquiq went for protection to the home of Xmucane, who now looked after the Young Hunbatz and Hunchouen. Xmucane would
{p. 226}
not at first believe her tale. But Xquiq appealed to the gods, and performed a miracle by gathering a basket of maize where no maize grew, and thus gained her confidence.
Shortly afterwards Xquiq became the mother of twin boys, the heroes of the First Book, Hun-Ahpu, and Xbalanque. These did not find favour in the eyes of Xmucane, their grandmother. Their infantile cries aroused the wrath of this venerable person, and she vented it upon them by turning them out of doors. They speedily took to an outdoor life, however, and became mighty hunters, and expert in the use of their blowpipes, with which they shot birds and other small game. The ill-treatment which they received from Hunbatz; and Hunchouen caused them at last to retaliate, and those who had made their lives miserable were punished by being transformed by the divine children into apes. The venerable Xmucane, filled with grief at the metamorphosis and flight of her ill-starred grandsons, who had made her home joyous with their singing and flute-playing, was told that she would be permitted to behold their faces once more if she could do so without losing her gravity, but their antics and grimaces caused her such merriment that on three separate occasions she was unable to restrain her laughter and the Men-Monkeys appeared no more. Hun-Ahpu and Xbalanque now became expert
{p. 227}
musicians, and one of their favourite airs was that of "Hun-Ahpu qoy," the "monkey of Hun-Ahpu."
The divine twins were now old enough to undertake labour in the field, and their first task was the clearing of a milpa or maize-plantation, They were possessed of magic tools, which had the merit of working themselves in the absence of the young hunters at the chase, and those they found a capital substitute for their own directing presence upon the first day. Returning at night from hunting, they smeared their faces and hands with dirt so that Xmucane might be deceived into imagining that they had been hard at work in the maize-field. But during the night the wild beasts met and replaced all the roots and shrubs which the brothers--or rather their magic tools--had removed. The twins resolved to watch for them on the ensuing night, but despite all their efforts the animals succeeded in making good their escape, save one, the rat, which was caught in a handkerchief. The rabbit and deer lost their tails in getting away. The rat, in gratitude that they had spared its life, told them of the glorious deeds of their great fathers and uncles, their games at ball, and of the existence of a set of implements necessary to play the game which they had left in the house. They discovered these, and went to play in the ball-ground of their fathers.
It was not long, however, until Hun-Came and
{p. 228}
Vukub-Came, the princes of Xibalba, heard them at play, and decided to lure them to the Underworld as they had lured their fathers. Messengers were despatched to the house of Xmucane, who, filled with alarm, despatched a louse to carry the message to her grandsons. The louse, wishing to ensure greater speed to reach the brothers, consented to be swallowed by a toad, the toad by a serpent, and the serpent by the great bird Voc. The other animals duly liberated one another; but despite his utmost efforts, the toad could not get rid of the louse, who had played him a trick by lodging in his gums, and had not been swallowed at all. The message, however, was duly delivered, and the players returned home to take leave of their grandmother and mother. Before their departure they each planted a cane in the middle of the house, which was to acquaint those they left behind with their welfare, since it would wither if any fatal circumstance befel them.
Pursuing the route their fathers had followed, they passed the river of blood and the river Papuhya. But they sent an animal called Xan as avant courier with orders to prick all the Xibalbans with a hair from Hun-Ahpu's leg, thus discovering those of the dwellers in the Underworld who were made of wood--those whom their fathers had unwittingly bowed to as men--and also learning the names of the others by their inquiries and explanations
{p. 229}
when pricked. Thus they did not salute the mannikins on their arrival at the Xibalban court, nor did they sit upon the red-hot stone. They even passed scatheless through the first ordeal of the House of Gloom. The Xibalbans were furious, and their wrath was by no means allayed when they found themselves beaten at the game of ball to which they bad challenged the brothers. Then Hun-Came and Vukub-Came ordered the twins to bring them four bouquets of flowers, asking the guards of the royal gardens to watch most carefully, and committed Hun-Ahpu and Xbalanque to the "House of Lances"--the second ordeal--where the lancers were directed to kill them. The brothers, however, had at their beck and call a swarm of ants, which entered the royal gardens on the first errand, and they succeeded in bribing the lancers. The Xibalbans, white with fury, ordered that the owls, the guardians of the gardens, should have their lips split, and otherwise showed their anger at their third defeat.
Then came the third ordeal in the "House of Cold." Here the heroes escaped death by freezing by being warmed with burning pine-cones. In the fourth and fifth ordeals they were equally lucky, for they passed a night each in the "House of Tigers" and the "House of Fire" without injury. But at the sixth ordeal misfortune overtook them in the "House of Bats." Hun-Ahpu's
{p. 230}
head being cut off by Camazotz, "Ruler of Bats," who suddenly appeared from above.
The beheading of Hun-Ahpu does not, however, appear to have terminated fatally, but owing to the unintelligible nature of the text at this juncture, it is impossible to ascertain in what manner he was cured of such a lethal wound. This episode is followed by an assemblage of all the animals, and another contest at ball-playing, after which the brothers emerged uninjured from all the ordeals of the Xibalbans.
But in order to further astound their "hosts," Hun-Ahpu and Xbalanque confided to two sorcerers named Xulu and Pacaw that the Xibalbans had failed because the animals were not on their side, and directing them what to do with their bones, they stretched themselves upon a funeral pile and died together. Their bones were beaten to powder and thrown into the river, where they sank, and were transformed into young men. On the fifth day they reappeared like men-fishes, and on the sixth in the form of ragged old men, dancing, burning and restoring houses, killing and restoring each other to life, with other wonders. The princes of Xibalba, bearing of their skill, requested them to exhibit their magical powers, which they did by burning the royal palace and restoring it, killing and resuscitating the king's dog, and cutting a man in pieces, and
{p. 231}
bringing him to life again. The monarchs of Xibalba, anxious to experience the novel sensation of a temporary death, requested to be slain and resuscitated. They were speedily killed, but the brothers refrained from resuscitating their arch-enemies.
Announcing their real names, the brothers proceeded to punish the princes of Xibalba. The game of ball was forbidden them, they were to perform menial tasks, and only the beasts of the forest were they to hold in vassalage. They appear after this to achieve a species of doubtful distinction as plutonic deities or demons. They are described as warlike, ugly as owls, inspiring evil and discord. Their faces were painted black and white to show their faithless nature.
Xmucane, waiting at home for the brothers, was alternately filled with joy and grief as the canes grow green and withered, according to the varying fortunes of her grandsons. These young men were busied at Xibalba with paying fitting funeral honours to their father and uncle, who now mounted to heaven and became the sun and moon, whilst the four hundred youths slain by Zipacna became the stars. Thus concludes the second book.
THE THIRD BOOK
The beginning of the third book finds the gods once more in council. In the darkness they
{p. 232}
commune concerning the creation of man. The Creator and Former made four perfect men. These beings were wholly created from yellow and White maize. Their names were Balam-Quitzé (Tiger with the Sweet Smile), Balam-Agab (Tiger of the Night), Mahucutah (The Distinguished Name), and Iqi-Balam. (Tiger of the Moon). They had neither father nor mother, neither were they made by the ordinary agents in the work of creation. Their creation was a miracle of the Former.[1]
But Hurakan was not altogether satisfied with his handiwork. These men were too perfect. They knew overmuch. Therefore the gods took counsel as to how to proceed with man. They must not become as gods (note here the Christian influence). Let us now contract their sight so that they may only be able to see a portion of the earth and be content, said the gods. Then Hurakan breathed a cloud over their eyes, which became partially veiled. Then the four men slept, and four women were made, Caha-Paluma (Falling Water), Choimha (Beautiful Water), Tzununiha (house of the Water), and Cakixa (Water of Aras or Parrots ), who became the wives of the men in their respective order as mentioned above.
These were the ancestors of the Kichés only. Then were created the ancestors of other peoples. They were ignorant of the methods of worship,
[1. Hurakan.]
{p. 233}
and lifting their eyes to heaven prayed to the Creator, the Former, for peaceable lives and the return of the sun. But no sun came, and they grew uneasy. So they set out for Tulan-Zuiva, or the Seven Caves, and there gods were given unto them, each man, as head of a group of the race, a god. Balam-Quitzé received the god Tohil. Balam-Agab received the god Avilix, and Mahucutah the god Hacavitz. Iqi-Balam received a god, but as he had no family his god is not taken into account in the native mythology.
The Kichés now began to feel the want of fire, and the god Tohil, the creator of fire, supplied them with this element. But soon afterwards a mighty rain extinguished all the fires in the land. Tohil, however, always renewed the supply. And fire in those days was the chief necessity, for as yet there was no sun.
Tulan was a place of misfortune to man, for not only did he suffer from cold and famine, but here his speech was so confounded that the first four men were no longer able to comprehend each other. They determined to leave Tulan, and under the leadership of the god Tohil set out to search for anew abode. On they wandered through innumerable hardships. Many mountains had they to climb, and a long passage to make through the sea which was miraculously divided for their journey from shore to shore. At length they came to a mountain
{p. 234}
which they called Hacavitz, after one of their gods, and here they rested, for here they bad been instructed that they should see the sun. And the sun appeared. Animals and men were transported with delight. All the celestial bodies were now established. But the sun was not as it is to-day. He was not strong, but as reflected in a mirror.
As he arose the three tribal gods were turned into stone, as were the gods--probably totems--connected with the wild animals. Then arose the first Kiché city.
As time progressed the first men grew old, and, impelled by visions, they began to offer human sacrifices. For this purpose they raided the villages of the neighbouring peoples, who retaliated. But by the miraculous aid of a horde of wasps and hornets the Kichés utterly routed their enemies. And the aliens became tributory to them.
Now it came nigh the death-time of the first men, and they called their descendants together to hearken unto their last counsels. In the anguish of their hearts they sang the Kamucu, the song "We see," that they bad sung when it first became light. Then they took leave of their wives and sons, one by ore. And suddenly they were not. But in their place was a huge bundle, which was never unfolded. And it was called the "Majesty Enveloped." And so died the first men of the Kichés.
{p. 235}
THE FOURTH BOOK
The Fourth Book brings us down to what is presumably history. We say "presumably," because we have only the bare testimony of the "Popol Vuh" to go upon. We can note therein the evolution of the Kiché people from a comparatively simple and pastoral state of society to a political condition of considerable complexity. This account of the later periods is extremely confused, and as the names of many of the Kiché monarchs are the same as those of the gods, it is often difficult to discriminate between saga and history. Interminable conflicts are the subject of most of this book, and by the time the transcriber reached the twelfth chapter he seems to have tired of his labours and to have made up his mind to conclude with a genealogical list of the Kiché kings. He here traces the genealogies of the three royal houses of Cavek, Nihaib, and Ahau-Kiché. The state of transition and turmoil in which the country was for many years after the conquest must have tended to the disappearance of native records of any kind, and our author does not appear to have been as well versed in the history of his country which immediately preceded his own time as be was in her mythology and legends. According to a tradition recited by Don Domingo Juarros in his "History of the
{p. 236}
Kingdom of Guatemala," the Toltecs emigrated from the neighbourhood of Tula in Mexico by direction of an oracle, in consequence of the great increase of population in the reign of Nimaquiché, fifth King of the Toltecs. "In performing this journey they expended many years and suffered extraordinary hardships." Nimaquiché was succeeded by his son Aexopil, from whom was descended Kicab Tanub, the contemporary of Montezuma II. This does not at all agree with the "Popol Vuh" account.
{p. 237}
COSMOGONY OF THE "POPOL VUH"
THE cosmogony of the "Popol Vuh" exhibits many signs of Christian influence, but it would be quite erroneous to infer that such influence was of a direct nature; that is, that the native compiler deliberately infused into the original narrative those outstanding features of the Christian cosmogony, which were undoubtedly quite familiar to him. The resemblance which is apparent between the first few chapters of the "Popol Vuh" and the creation-myth in Genesis is no more the result of design than was the metamorphosis of King Arthur's Brythonic warriors into Norman knights by the jongleurs. The inclusion of obviously Christian elements was undoubtedly unconscious. A native Guatemalan, nurtured in the Christian faith, could, in fact, quite be expected to produce an incongruous blending of Christian and pagan cosmogony such as is here dealt with.
But another and more important question arises in connection with the initial chapters of the "Popol Vuh"--those which give an account of the Kiché creation-myth. Under the veneer of
{p. 237}
Biblical cosmogony the original myth would appear to be the sum of more than one native creation-story. We have here a number of beings, each of whom appear in some manner to exercise the function of a creator, and it might be gathered from this that the account now before us was produced by the fusion and reconciliation of more than one legend connected with the creation-a reconciliation of early rival faiths. We have to guide us in this the proved facts of a composite Peruvian cosmogony. The ruling Inca caste skilfully welded together no less than four early creation-myths, reserving for their own divine ancestors the headship of the heavens. And it is not unreasonable to believe that the diverse ethnological elements of which the Maya-Kiché people were undoubtedly composed possessed divergent cosmogonies, which were reconciled to one another in the later traditional versions of the "Popol Vuh."
This would lead to the further supposition that the "Popol Vuh" is a monument of very considerable antiquity. The fusion of religious beliefs is, even with savages, a work of many generations. It would be rash to attempt to discover any approximate date for the original conception of the "Popol Vuh." The only version which we possess is that now under review, and as the lack of an earlier version makes comparison impossible, we are thus without the guidance with which the
{p. 230}
criteria of philology would undoubtedly furnish us. That the Mayan civilisation was of, very considerable antiquity is possible, although no adequate proof exists for the assumption. This much is certain: that at the period of the Conquest written language was still in a state of transition from the pictographic to the phonetic-ideographic stage, and that therefore no version of the "Popol Vuh" which had been fixed by its receiving literary form could have long existed. It is much more probable that it existed for many generations by being handed down from mouth to mouth--a manner of literary preservation exceedingly common with the American peoples. The memories of the natives of America were and still are matter for astonishment for all who come into contact with them. The Conquistadores were astounded at the ease with which the Mexicans could recite poems and orations of stupendous length, and numerous instances of Indian feats of mnemonics are on record.
It is worthy of notice that the Kiché myth embodies the general aboriginal idea of creation which prevailed in the New World. In many of them the central idea of creation is supplied by the brooding of a great bird over the dark primeval waste of waters. Thus the Athapascans thought that a mighty raven, with eyes of fire and wings whose clapping was as the thunder, descended to
{p. 240}
the ocean and raised the earth to its surface.[1] The Muscokis believed that a couple of pigeons, skimming the surface of the deep, espied a blade of grass upon its surface, which slowly evolved into the dry land.[2] The Zuñis imagined that Awonawilona, the All-father, so impregnated the waters that a scum appeared upon their surface which became the earth and sky.[3] The Iroquois said that their female ancestor, expelled from heaven by her angry spouse, landed upon the sea, from which mud at once arose. The Mixtecs imagined that two winds--those of the Nine Serpents and the Nine Caverns--under the guise of a bird and a winged serpent respectively, caused the waters to subside and the land to appear. The Costa Rican Guaymis related, according to Melendez, that Noncomala waded into the water and met the water-nymph Rutbe, who bore him twins, the sun and moon. In all these accounts, from widely divergent nations, it is surprising to note such unanimity of belief; and when the tenacity of legend is borne in mind, it is perhaps not too rash to state a belief in an original American creation myth, which seems none the less possible, when the fact of the ethnological unity among the American tribes is remembered.
[1. "History of the Fur Trade," Mackenzie, p. 83.
2. Schoolcraft, "Indian Tribes," i. p. 266.
3. Cushing, "Zuñi Creation Myths."]
{p. 241}
It is by no means difficult to satisfactorily prove the genuine American character of the "Popol Vuh." In its case reading is believing. Macpherson, in his preface to the first edition of the poems of Ossian, says of an "ingenious gentleman" that ere he had read the poems he thought and remarked that a man diffident of his abilities might well ascribe these compositions to a person living in a remote antiquity; but when he had perused them his sentiments were changed. He found they abounded too much with those ideas that only belong to an early state of society to be the work of a modern poet. However this may apply to the reputed compositions of the Goidelic bard, there can be no doubt that it can be used with justice as regards the "Popol Vuh." To any one who has given it a careful examination it must be abundantly evident that it is a composition that has passed through several stages of development; that it is unquestionably of aboriginal origin; and that it has only been influenced by European thought in a secondary and unessential manner. The very fact that it was composed in the Kiché tongue is almost sufficient proof of its genuine American character. The scholarship of the nineteenth century was unequal to the adequate translation of the "Popol Vuh"; the twentieth century has as yet shown no signs of being able to accomplish the task. It is, therefore, not difficult
{p. 242}
to credit that if modern scholarship is unable to properly translate the work, that of the eighteenth century was unable to create it; no European of that epoch was sufficiently versed in Kiché theology and history to compose in faultless Kiché such a work as the "Popol Vuh," breathing as it does in every line an intimate and natural acquaintance with the antiquities of Guatemala.
The "Popol Vuh" is not the only mythi-historical work composed by an aboriginal American. In Mexico Ixtlilxochitl, and in Peru Garcilasso de la Vega, wrote exhaustive treatises upon the history and customs of their native countrymen shortly after the conquests of Mexico and Peru, and hieroglyphic records, such as the "Wallam Olum," are not unknown among the North American Indians. In fact, the intelligence which fails to regard the "Popol Vuh" as a genuine aboriginal production must be more sceptical than critical.
KICHÉ AND MEXICAN MYTHOLOGY
The connection of Kiché and Mayan mythology with that of Mexico is obvious, but not altogether proven. It is possible that the main lines of the three systems were similar; that certain great deities like Gucumatz were common to all, but that the inclusion of local gods lent a very different complexion to the three mythologies. It
{p. 243}
also seems not unreasonable to suppose that the Kiché people must have been more liable to influence from the south, that is, from the north of South America. The inclusion of an Antillean deity (Hurakan) in their pantheon practically proves that they were, and their relative proximity to the Caribs--the great maritime race of America--leads to the assumption that they may have been influenced by those roving merchants and sailors more or less profoundly. This, however, can only be matter for surmise, and, however strong the probabilities seem in favour of such a theory, proof is wanting to strengthen it.
{p. 244}
THE PANTHEON OF THE "POPOL VUH"
IT must be remembered that we are dealing with Kiché and not with Mayan mythology. Although the two had much in common, it would be most unsafe in the present state of knowledge to attempt to identify Kiché with Mayan deities; such an attempt would, indeed, assume the bulk of a formidable treatise. Scholarship at the present time hesitates to designate the representations of Mayan gods on the walls of "buried " cities otherwise than by a letter of the alphabet, and it is therefore wise to thoroughly ignore the question of Mayan affinities in dealing with myths purely Kiché. This does not apply to the Kiché-Mexican affinities. Mexican and Kiché deities are mostly known quantities, but this cannot be said of their Mayan congenors. The reason for this is that until Mayan myth is reconciled with the evidence of the Mayan monuments no certitude can be arrived at. This cannot well be achieved until the Mayan hieroglyphs give up their secret, a contingency of which there is no immediate likelihood. Bearing this in mind, we may proceed to a brief consideration
{p. 245}
of the Kiché pantheon and its probable Mexican affinities.
Almost at the beginning we encounter a pair of masculine-feminine beings of a type nearly hermaphroditic, named Xpiyacoc and Xmucane, who are credited with a considerable share of the creation of organic life in the Kiché cosmogony. These, we will remember, appeared in the myth of Vukub-Cakix and elsewhere. The first appears to apply to the paternal function, whilst the name Xmucane is derived from words signifying "feminine vigour," The Mexican equivalents of these gods were probably Cipactonatl and Oxomoco, the "father and mother gods."[1]
Deities who early arrest our attention are Tepeu, Gucumatz and Hurakan. The name of the first signifies "king." According to Brinton this in Kiché applies to rulership chiefly, inasmuch as the conjugal prowess often ascribed to monarchs by savage people is concerned. A creative faculty is obviously indicated in the name, but Brinton assumes that this Kiché generic name for king can also be rendered "syphilitic," especially as the name of the Mexican sun-god Nanahuatl has a similar significance.
That Tepeu was a generative force, a creative deity, there can be no doubt, but strangely enough in certain passages of the "Popol Vuh" we find
[1. See note at end.]
{p. 246}
him praying to and rendering homage to Hurakan, the "Heart of Heaven." We also find the latter along with Xpiyacoc, Xmucane and Tepeu jointly and severally responsible for the creation of the mannikins, if not for the whole cosmological scheme. This, of course, bears out the assumption of a composite origin of the creation-myth in the "Popol Vuh," but it is nevertheless strange to find Hurakan, whom we must reckon an alien deity, at the head of these Olympic councils.
Gucumatz; is one and the same with the Nahuatlacan--or, more properly speaking, Toltecan Quetzalcohuatl. The name is compounded from two Kiché words signifying "Feathered Serpent," and its meaning in the Nahuatl is precisely the same. Concerning the nature of this deity, there is probably more difference of opinion than in the case of any other known to comparative mythology. Strangely enough, although unquestionably an alien in the mythology of the Aztecan branch of the Nahuatlacâ, he hulks more largely in the myths of that people than in the legends of the Kichés. To the Aztecâ he seems to have appeared as a half-friendly Baal, to worship or revile according to the opportunism of national fortune. If he were here to be dealt with as his importance demands the limits of this monograph would speedily be surpassed. Although unquestionably the same god to both Mexicans and Kichés, he had
{p. 247}
acquired a significance in Aztecan eyes quite out of all proportion to his Kiché or Mayan importance. To the Aztecan mind he was a culture-hero, unalterably associated with the sun, and with the origins of their civilisation. To the Toltecs lie was the "Man of the Sun, the traveller, who, with staff in hand, symbolised the daily journey of the Sun-god. In all likelihood Quetzalcohuatl was evolved upon Mexican soil by the Toltecs, perhaps adopted from some older cultus by them. He was at least worshipped sedulously by aboriginal or pre-Aztecan tribes in Anahuac. Mr. Payne writes:[1] "The fact that the worship of Quetzalcohuatl under the name of Cuculcan or Gucumatz was extensively prevalent in Yucatan and Central America, while no trace is found of the worship of Tezcatlipoca, strongly suggests that the founders of the Central American pueblos (the Toltecs) were, in fact, devotees of Quetzalcohuatl, who preferred exile and adventure in strange lands to accepting a religious innovation which was intolerable to them."
That Quetzalcohuatl was not an aboriginal Maya-Kiché deity is proved by the relative importance granted him by a people--the Aztecâ--to whom be was alien; and.. that they regarded him as the aboriginal god of Anahuac par excellence is indisputable.
[1. History of the New World.]
{p. 248}
Hurakan, the winged creative power, is the wind of the tempest.[1] In the "Popol Vuh" he is designated "The Heart of Heaven." He is parallel with if not identical to the Aztecan deity Tezcatlipoca, who in his variant of Yoalli-ehecatl (the Wind of Night) was supplicated by the Aztecâ as the life-breath.[2] Elsewhere we have hinted that Tezcatlipoca may have been an ice-god.[3] Mr. Payne sees in him an elaboration of the vision of death in a polished "scrying"-stone, which seems possible but scarcely probable. Hurakan was in all likelihood derived from an original deity of the Antilles.[4] The term 11 hurricane " is said to have originated from the name of this god, and although the direct evidence for this is scanty, other circumstances place the connection beyond reasonable doubt. Hurakan is also alluded to in the "Popol Vuh," as "The Strong Serpent," and "He who hurls below, referring to his presence in the lightning. Brinton is of opinion that the name Hurakan signifies "giant," but the sequence of proof is not altogether convincing. Hurakan had the assistance of three demiurges, named respectively Cakulha-Hurakan (lightning), Chipi-Cakulha (lightning-flash), and Raxa-Cakulha (track -of-the-lightning).
[1. Oviedo, "Historia del l'Indie," lib. vi. cap. iii.
2. Sahagun, lib. ii. ch. ii.
3. "Mythologies of Ancient Mexico and Peru ("Religions Ancient and Modern" series).
4. Oviedo, Brasseur de Bourbourg.]
{p. 249}
Hun-Ahpu and Xbalanque, who appear in the first myth proper-that of the destruction of Vukub-Cakix, are certainly "of the gods," but seem to be only demi-gods. They are constantly alluded to as "young men." Brasseur de Bourbourg, who saw in the Vukub-Cakix myth the struggle between the Toltecs and the invading Nahuatlacâ, believed these hero-gods to be equivalents of Tezcatlipoca and Nanahuatl, but the resemblance appears to exist merely in the martial character of the deities, and is hardly noticeable in other details. Hun-Ahpu would appear to signify "The Master," but Brinton translates the name as "Magician." It may have a reconciliatory translation as "Adept." A variant is the name of his father Hun-Hun-Ahpu, "Each-one-a-Magician," and some confusion is apparent in the Vukub-Cakix myth between the two names; but as the Abbé Brasseur de Bourbourg so justly observes, "these names are so symbolic in character that their absolute elucidation is impossible." Xbalanque signifies "Little Tiger."
"The gods of the Kichés were legion," but the foregoing list embraces practically all the deities proper with whom we have to deal in the "Popol Vuh."
THE VUKUB-CAKIX MYTH
The outstanding point of interest in the myth of Vukub-Cakix and his two sons is its terrestrial
{p. 250}
Significance. That they were of the earth as truly as were the Jotuns of Scandinavian mythology there can be no doubt. Like the Jotuns or the Titans, Vukub-Cakix and his progeny are made from the earth, and the parent giant is a living representation of its surface. Xpiyacoc and Xmucane remove his emerald teeth, and replace them with maize grains-surely a mythical interpretation or allegory of the removal of the green virgin turf of the earth, and its replacement by the maize seed. It is further worthy of notice that the maize is placed in Vukub-Cakix's mouth by divine beings. In the third book of the "Popol Vuh" it is stated that the gods gave maize to man. It was, indeed, brought to earth from heaven by the sacred animals.
BOOK II. COMMENTED UPON
The Second Book of the "Popol Vuh" is the most interesting of the four from a mythological point of view. That it treats of the dealings of the Kichés with the aboriginal people of the district they afterwards inhabited is not unlikely. Although the opinion of Brasseur that Xibalba was a prehistoric state which had Palenque for its capital is an exaggeration of whatsover kernel of fact may be contained in the myth, yet it is not unlikely that the Abbé, who so often astonishes without illuminating, has in this instance come
{p. 251}
near the truth. The cliff-dwellings of Mexico and Colorado have of late years aroused speculation as to the aboriginal or directly prehistoric peoples of these regions. The "Popol Vuh" definitely describes Xibalba as the metropolis of an "Underworld"; and with such examples as that of the Cliff Palace Cañon in Colorado before us, it is difficult to think that allusion is not made to some such semi-underground abode. There the living rock has been excavated to a considerable distance, advantage being taken of a huge natural recess to secure greater depth than could possibly have been attained by human agency, and in this immense alcove the ruins of a veritable city may still be seen, almost as well preserved as in the days of its evacuation, its towers, battlements and houses being as well marked and as plainly discernible as are the ruins of Philæ. It is then not unreasonable to suppose that in a more northerly home the Kichés may have warred with a race which dwelt in some such subterranean locality. A people's idea of an "otherworld" is often coloured by the configuration of their own country.
One thing is certain: a bell, an abode of bad spirits as distinguished from beneficent gods, Xibalba was not. The American Indian was innocent of the idea of maleficent deities pitted in everlasting warfare against good and life-giving gods until contact with the whites coloured his mythology
{p. 252}
with their idea of the dual nature of supernatural beings.[1] The transcriber of the "Popol Vuh" makes this clear so far as Kiché belief went. Dimly conscious that the "Popol Vuh" was coloured by his agency with the opinions of a lately adopted Christianity, be says of the Lords of Xibalba, Hun-Came and Vukub-Came: "In the old times they did not have much power. They were but annoyers and opposers of men, and, in truth, they were not regarded as gods." If not regarded as gods, then, what were they?
"The devil," says Cogolludo of the Mayas, "is called by them Xibilba, which means he who disappears or vanishes." The derivation of Xibalba is from a root meaning "to fear," from which comes the name for a ghost or phantom. Xibalba was, then, the Place of Phantoms. But it was not the Place of Torment, the abode of a devil who presided over punishment. The idea of sin is weak in the savage mind; and the idea of punishment for sin in a future state is unknown in pre-Christian American mythology.
"Under the influence of Christian catechising," says Brinton, "the Quiché legends portray this really as a place of torment, and its rulers as malignant and powerful; but as I have before pointed out they do so protesting that such was not the ancient belief, and they let fall no word that
[1. See Brinton, "Myths of the New World," chap. ii.]
{p. 253}
shows that it was regarded as the destination of the morally bad. The original meaning of the name given by Cogolludo points unmistakably to the simple fact of disappearance from among men, and corresponds in harmlessness to the true sense of those words of fear, Scheol, Hades, Hell, all signifying bidden from sight, and only endowed with more grim associations by the imaginations of later generations.
The idea of consigning elder peoples, who have been displaced in the land to an underworld, is not uncommon in mythology. The Xibalbans, or aborigines, were perhaps cave- or earth-dwellers like the Picts of Scottish folk-lore, gnomeish, and full of elvish tricks, as such folk usually are. Vanished people are, too, often classed with the dead, or as lords of the dead. It is well known, also, that legend speedily crystallises around the name of a dispossessed race, to whom is attributed every description of magic art. This is sometimes accounted for by the fact that the displaced people possessed a higher culture than their invaders, and sometimes, probably, by the dread which all barbarian peoples have of a religion in any way differing from their own. Thus the Norwegians credited the Finns-their predecessors in Norway-with tremendous magical powers, and similar instances of respectful timidity shown by invading races towards the original
{p. 254}
inhabitants of the country they bad conquered could readily be multiplied. To be tricked the. barbarian regards as a mortal indignity, as witness the wrath of Thor in Jotunheim, comparable with the sensitiveness of Hun-Ahpu and Xbalanque lest they should be outwitted by the Xibalbans.
THE HARRYING OF XIBALBA
The doings of Hun-Ahpu and Xbalanque, in Xibalba, may be regarded either as the Kiché account of the adventures of two veritable heroes in a new land, or as the visitation of divine beings to Hades for the express purpose of conquering death. But by the period of the formation of the myth it is probable that Xibalba had become confounded with the Place of the Dead, and was regarded as a fit theatre for the prodigies of craft and valour of the young hero-gods. The Kiché Hades had, in fact, evolved from the old northern home, exactly as had the Mexican Mictlan, which, although a subterranean locality, was also, and separately, a northern country. A complete Place of the Dead had been established, and the gods, to how their contempt of death, must descend thereto and emerge triumphant. The idea of metempsychosis was known to the American aboriginal mind. We Indians shall not for ever die; even the grains of corn we put under the earth grow up and
{p. 255}
become living things," is the noble and touching reply of a chief to the interrogation of a Moravian Brother, regarding the native belief in immortality.[1] Man must have the example of the gods, if he wishes to live in peace and quiet assurance of immortality. And just as we believe that our God descended into Hell and vanquished Sin and Death, so did these simple people gain strength to face Eternity from the thought that they had been preceded in the dark journey by the Immortals.
It is evident that the divine brothers feared ridicule, and profiting from the disasters of their father and uncle made sure of knowing the names of the chief Xibalbans ere they set out. In like manner they avoided making an obeisance to the dummy figures to which their predecessors had bowed so profoundly. The American savage, grave and reserved, cannot abide ridicule. He shrinks from it in a manner which a less self-regarding or a more self-assured people cannot comprehend. The other tests--the "House of Tigers," and the House of Cold," and the various torments mentioned in the Second Book are much what might be expected from a barbarian idea of death--no more horrible, perhaps, than the European idea of Hell in the Middle Ages, certainly not more fear-compelling than the picture of Dante.
[1. Loskiel, "Ges. der Miss. der evang. Brüder."]
{p. 256}
The American peoples are at one in their belief in a Paradise, a Place of Joy, if not of Reward. Their Hades appears to have been reserved almost entirely for the unillustrious. Paradise in some American mythologies, notably in that of Mexico, and perhaps in that of Peru, is nothing more than a preserve of the great; the poor might not enter therein, no more than might the coward pass the gates of the Norse Valhalla. It was to Mictlan or Supay, then, that the popular mind turned. How did the American peoples regard this drear abode? To enter it one must cross a deep and swift river by means of a bridge formed of a slender tree, said the Hurons and Iroquois to the first missionaries. On this frail passage the soul must defend itself from the attacks of a savage dog.[1] The Chepewayan Athapascans told of a great water which the soul must cross in a stone canoe; the Chilians, of a western sea, where toll must be given to an evil hag, who plucked out an eye if payment were not forthcoming; the Algonquins, of a stream bridged by an enormous snake. The Aztecs called this river Chicunoapa, the Nine Rivers, where the departed must pay toll to a dog and a dragon. It will be recollected that the brothers in the "Popol Vuh," cross a river of blood. This almost certainly alludes to the ocean under the red beams of the setting sun, towards which all these voyages are made.
[1. "Rel. de la Nouv. France," 1636.]
{p. 257}
The hero-gods in the myth voluntarily succumb to the power of the Lords of Death, and after being burned their bones are ground in a mill and thrown into the waters. The belief was almost universal in America that the soul resided in the bones. The bones were the basis of the man. Flesh would readily perish, but would return to clothe this more lasting foundation. So in many tribes the bones of the dead were carefully preserved. In all Central American countries the bones of distinguished persons were preserved in temples or council-houses in the small chests made of cane mentioned by the chroniclers of De Soto's expedition. This, too, may possibly have been the origin of mummification in Peru. In Egypt all the members and intestines must be preserved, in Peru only the bones. The state of comparative desiccation in which most Peruvian mummies are discovered proves that the preservation of the flesh or organs was not regarded as a necessity.
The game of ball figures very largely throughout the Third Book. The father and uncle of the young hero-gods were worsted in their favourite sport by the Xibalbans, but Hun-Ahpu and Xbalanque in their turn vanquish the Lords of the Underworld. This may have resembled the Mexican game of tlachtli, which was played in an enclosed court with a rubber ball between two opposite sides,
{p. 258}
each of two or three players. It was, in fact, not unlike hockey. This game of ball between the Powers of Light and the Powers of Darkness is somewhat reminiscent of that between Ormuzd and Ahriman in Persian myth. The game of tlachtli had a symbolic reference to stellar motions.[1]
BOOK III. COMMENTED UPON
We are here engaged with the problem which the origin of man presented to the Kiché mind, and we shall find that its solution bears a remarkable likeness to that of similar American myths. We seldom hear of one first-created being. In the creation-myths of the New World four brothers are usually the progenitors of the human race. Man in these myths is nearly always earth-born. He and his fellows emerge from some cavern or subterranean place, fully grown and fully armed. Thus the Blackfoot Indians emerged from Nina-stahu, a peak in the Rockies. In the centre of Nunne Chaba, the High Hill, was a cavern, the house of the Master of Breath, whence came the Choctaws. The Peruvians came from Pacari Tambu, the House of the Dawn, near Cuzco, and an ancient legend of the Aztecâ states that they came from
[1. J. W. Fewkes in Jour. Amer. Folk-lore, 1892, p. 33; F. H. Cushing in "Amer. Anthropologist," 1892, p. 308 et seq.]
{p. 259}
Chicomoztoc, the Seven Caverns, to, the north of Mexico.
We find the first Mayan men speedily engaged in migration. Such must always be the life of the unsettled and unagricultural savage. He multiplies. Gods are given to each tribe. These he bears to a new country. In fact we have a complete migration myth in the Third Book of the "Popol Vuh," and there are not wanting signs to show that this migration took place from the cold north to the warm south. The principal item of proof in favour of such a theory is, of course, the statement that the sun was "not at first born," and that at a later stage of the journey, when his beams appeared upon the horizon, it was as a weaker and dimmer luminary that be seemed to the wanderers than in after years. The allusion to "shining sand," by the aid of which they crossed rivers, may mean that they forded them when covered with ice. The whole myth is so strikingly akin to the Aztecân migration-myth given in the Mexican MS. in the Boturini Collection (No. 14, see. viii.) that we cannot refrain from appending a short passage from the latter:
"This is the beginning of the record of the coming of the Mexicans from the place called Aztlan. It is by means of the water that they came this way, being four tribes, and in coming they rowed in boats. They built their huts on
{p. 260}
piles at the place called the Grotto of Quinevayan. It is there from which the eight tribes issued. The first tribe is that of the Huexotzincos, the second tribe the Chalcas, the third the Xochimilcas, the fourth the Cuitlavacas, the fifth the Mallinalcas, the sixth the Chicimecas, the seventh the Tepanecas, the eighth the Matlatzincas. It is there where they were founded in Colhuacan. They were the colonists of it since they landed there, coming from Aztlan. . . . It is there that they soon afterwards went away from, carrying before them the god[1] Vitzillopochtli, which they had adopted for their god. . . . They came out of four places, when they went forward travelling this way. . . . There the eight tribes opened up our road by water."
We find a similar myth in the Wallam Olum, or painted records of the Lenape Indians. "After the flood," says this record, "the Lenape with the manly turtle beings dwelt close together at the cave house and dwelling of Talli. . . . They saw that the snake land was bright and wealthy. Having all agreed, they went over the water of the frozen sea to possess the land. It was wonderful when they all went over the smooth deep water of
[1. In the Mexican text the Spanish word "diablo" has been interpolated by the Mexican scribes, as no Mexican word for "devil" exists. The scribe was, of course, under priestly influence; hence the "diablo."]
{p. 261}
the frozen sea at the gap of snake sea in the great ocean" (5).
We thus see that the Third Book of the "Popol Vuh" is a migration saga of a type not uncommon in America. Asiatic tribes may have come down from the Chi-Pixab of the "Popol Vuh" to British Columbia, and thence by easy stages to Central America. And the Third Book of the "Popol Vuh" may be the distant echo of a mighty wave of colonisation, whose sound swept the entire surface of the New World.
EARLY SPANISH AUTHORS AND THE "POPOL VUH"
It cannot be said that the early Spanish authors upon the affairs of Yucatan either corroborate or discredit the contents of the "Popol Vuh" in any way. To begin with, Landa, Cogolludo, and Las Casas confine themselves more to Yucatan proper than to Guatemala, and their remarks upon native belief, in so far as they illustrate the "Popol Vuh" at all, are really references to Mayan myths. Palacios is meagre in his references to any native beliefs, and the works of all four are so coloured by the phantasies of mediaeval theology that, although interesting, they possess little real value. So far, in fact, as they throw light upon the "Popol Vuh" they might be safely ignored, and they are only given as works of reference in the bibliography for the sake of completeness. They
{p. 262}
are, however, most valuable for the study of Mayan mythology proper, and for complete understanding of the "Popol Vuh" and of Kiché mythology in general, knowledge of Mayan myth is necessary.
EVIDENCE OF METRICAL COMPOSITION
There is not wanting evidence to show that, like most barbarous compositions which depended for their popularity upon the ease with which they could be memorised, the "Popol Vuh" was originally composed in metre. Passages here and there show a decided metrical tendency, as:
"Ama x-u ch'ux ri Vuch
Ve, x-cha ri mama.
Ta chi xaquinic
Quate ta chi gekumarchic
Cahmul xaquin ri mama
Ca xaquin-Vuch" ca cha vinak vacamic.
which is translated:
"Is the dawn about to be?
Yes, answered the old man.
Then he spread apart his legs.
Again the darkness appeared.
Four times the old man spread his legs.
Now the opossum spreads his legs
Say the people.[1]
[1. This passage obviously applies to a descriptive dance emblematic of sunrise.]
{p. 263}
The first line almost scans in iambics (English style), and the fifth is perfect, except for the truncation in the fourth foot. The others appear to us to consist of that alternation of sustained feet--musically represented by a semibreve--with pyrrhics, which is characteristic of nearly all savage dance-poetry. Father Coto, a missionary, observes that the natives were fond of telling long stories and of repeating chants, keeping time to them in those dances of which all the American aboriginal peoples appear to have been so fond--and still are, as Baron Nordenskjold has recently discovered in the Aymara country. These chants were called nugum tzib, or "garlands of words," and although the native compiler of the "Popol Vuh" appears to have been unable to recollect the precise rhythm of the whole, many passages attest its original odic character.
NOTE.--The pronunciation of x in Kiché equals sh. Ch is pronounced hard, as in the Scottish "loch," and c hard, like k.
{p. 263}
BIBLIOGRAPHICAL APPENDIX
THE various works which contain notices of the "Popol Vuh" and the kindred questions of Mayan and Kiché mythology are so difficult of access to the majority of readers that it has been thought best to divide them into two classes: (1) those which can be more or less readily purchased, and which are, naturally, of more recent origin; and (2) those which are not easy to come by, and which, generally speaking, are the work of Spanish priests and colonists of the sixteenth, seventeenth, and eighteenth centuries.
I
The work on the subject which is most easily obtained, and indeed the only work which gives the original Kiché text, is that of the Abbé Brasseur de Bourbourg, "Vuh Popol: Le livre sacré de Quichés et les mythes de l'antiquité Américaine." The Kiché text was translated by the assistance of natives into French, and the translation is more or less inaccurate. The notes and introduction must be read by the student with the greatest caution. It was published at Paris in 1861.
Ximenes' translation into Spanish of the "Popol Vuh and that of Gavarrete are about of equal value, rather inaccurate, and accompanied by scanty notes. The title of the first is "Las Historias del Origin de los Indios de Guatemala, par el R. P. F. Francisco Ximenes (Vienna, 1856), and of the second, "El Popol Vuh," (San Salvador
{p. 266}
1905). This exhausts the list of works written exclusively concerning the "Popol Vuh." The other works of Brasseur and those of Brinton contain more or less numerous allusions to it, but references to it in standard works of mythology are exceedingly rare. The only other works which have a bearing upon the subject are those upon Mayan and Kiché mythology or which, among other matter, historical or political, refer to it in any way. The most important of these are:
DR. OTTO STOLL--"Ethnographie der Republik Guatemala."
Ethnologie der Indianer Stämme von Guatemala."
SCHERZER--"Die Indianer von Santa Catalina Istlavacan."
MÜLLER--Geschichte der Amerikanischen Ur-religion " (1855).
E. FÖRSTEMANN--"Commentary on the Maya Manuscript," in the Royal Public Library of Dresden. Translation from the German by S. Wesselhoeft and A. M. Parker (Harvard University, 1906).
E. SELER--"Uber den Ursprung der Mittelamerikan Kulturen" (1902).
"Ein Wintersemester in Mexico und Yucatan" (1903).
"Codex Fejerváry-Mayer " (Berlin, 1901).
P. SCHELLHAS--"Representation of Deities of the Maya Manuscripts," translated by S. Wesselhoeft and A. M. Parker (Cambridge, Mass., 1904).
CYRUS THOMAS--"The Maya Year," Washington, 1894. "Notes on Maya and Mexican Manuscripts."
W. FEWKES--The God 'D' in the Codex Cortesianus," (Washington, 1895).
All these works relate more or less entirely to Mayan
{p. 267}
mythology, and are chiefly valuable as illustrating the connection between the Kiché and Mayan mythologies. It must be understood that this is not a list of works relating to Mayan antiquities, but only a list of such works as refer at the same time to Mayan and Kiché mythology.
The brief essay of the late Professor Max Müller upon the "Popol Vuh" is of little or no value except as a statement in favour of its authenticity. It gives little or no information concerning the work, and is, indeed, chiefly concerned with the authenticity and nature of North American picture-drawings.
II
The principal works of the older Spanish authors, which in any way relate to the myths of Maya-Kiché peoples, are:
LAS CASAS--"Historia de los Indias" (1552).
COGOLLUDO--"Historia de Yucathan" (1688).
DIEGO DE LANDA--"Relacion de los Cosas de Yucatan " (translated into French, and edited by Brasseur).
XIMENES--"Escolias à los Historias del origèn de los Indios" (Circa, 1725).
PALACIOS--l'Description de la Provincia de Guatemala" (in the collection of Ternaux-Compans).
JUARROS--"Historia de Guatimala."
{p. 269}
NOTES
NOTE 1. (Page 8)
Much that is absurd has been written concerning the antiquity of the ruined cities of Central America, and some authors have not hesitated to place their foundation in an antiquity beside which the pre-dynastic buildings of Egypt would appear quite recent. But that they were abandoned not long before the Columbian era is now generally admitted. See Winsor's "Narrative and Critical History of America," chap. iii., and the works of Charnay, Maler, Maudslay, and Gordon, for modern opinion upon the subject; also the various monographs contained in the more recent volumes of the U.S. Bureau of Ethnology's annual report. That a very respectable antiquity belongs to several sites is, however, certain; and competent authorities have not hesitated to ascribe to some of the ruins an age of not less than two thousand years,
NOTE 2. (Page 8)
Payne has made it abundantly clear to our mind that the original seat of the Nahuatlacâ (which included both Toltecs and Aztecs) was in British Columbia (see his "History of America," vol. ii. p. 373 et seq.). He thinks they there occupied a position southerly to that of the Athapascan stock, and were probably the first northern people to come into contact with tribes possessed of the
{p. 270}
maize plant. The knowledge of this staple, he infers, spread rapidly among the northern peoples, and induced them to hasten their southern colonisation, but it does not appear to us probable that this would be an inducement to a savage flesh-eating people averse to a life of agricultural labour. The whole question of pre-historic American migration, and of the gradual civilisation by maize of the peoples who came within its zone, is most admirably discussed in vol. xix. of "The History of North America," by W. J. Magee and Cyrus Thomas (Philadelphia, George Barrie and Sons), published March 1908. The knowledge contained in this work is the outcome of a lifetime's labour in the U.S. Bureau of Ethnology, and its learned authors have undoubtedly produced a monumental treatise which it will take many a generation of research to supersede, if, indeed, that is possible.
NOTE 3. (Page 9)
The authorities for the settlement of the Toltecs in Yucatan are the Tezcucan chronicler Ixtlilxochitl, and Torquemada, who both allege that the immigrants went to Campeachy and the south.
NOTE 4. (Page 13)
There appear to be grounds for believing that the parent deities Xpiyacoc and Xmucane are but derivations from Gucumatz, and represent the male and female attributes of that god. In the "Popol Vuh" they are spoken of as being "covered with green feathers," the usual description of Gucumatz; but it is, of course, possible that they may have received some of his attributes in the general jumble of myths which, we have attempted to show, exists in the first book. Gucumatz, it will be remembered, is Quetzalcohuatl in another form, and
{p. 271}
the latter is often represented in the papyri as having a woman sitting opposite to him. She does not, however, appear to be at all analogous to Messrs. Förstemann and Schellhas's "Goddess I," whom I take to represent the Mayan equivalent of Xmucane, and who wears on her head the knotted serpent, a reptile characteristic of Quetzalcohuatl.
NOTE 5. (Page 53)
The Wallam-Olum (painted records) of the Leni Lenape Indians have often been called into question as regards their authenticity, but the evidence of Lederer, Humboldt, Heckewelder, Tanner, Loskiel, Beatty, and Rafinesque, all of whom professed to have seen them, rather discounts such unbelief in their existence. They consisted of picture-writings, or hieroglyphs, each of which applied to a whole verse, or many words. The ideas were, in fact, amalgamated in a compound system, and bear exactly the same relation to written language as the American tongues did to spoken language; that is, they were of an agglutinative type, a linguistic form where several words are welded into one. There are several series, one of which records the doings of the tribes immediately subsequent to the Creation. Another series relates to their doings in America, and consists of seven songs, four of sixteen verses of four words each, and three of twenty verses of three words each "It begins at the arrival in America," says Rafinesque ("The American Nations"), "and is continued without hardly any interruption till the arrival of the European colonists towards 1600." But this second series is a mere meagre catalogue of kings.
Ve google'nin çevirdiği şekliyle metnin Türkçe'si:
Popol Vuh
Orta Amerika Kichés ve Mythic ve Kahramanlık Destanları
Tarafından
Lewis Spence
Phoenix Burcu, Long Acre, Londra, David Nutt tarafından yayınlanmıştır
[1908]
ÖNSÖZ
"Popol Vuh" Yeni Dünya'nın en zengin mitolojik benim. Bunun bir çeviri henüz İngilizce göründü ve herhangi bir Avrupa dilinde yeterli çeviri oldu. Çünkü onun gerçekliğini geçtikten düşünmeyen darlıkların bir ölçüde ihmal edilmiştir. Diğer el yazmaları daha Guatemala içinde var olması Ximenes tarafından keşfedilen ve Scherzer'in ve Brasseur de Bourbourg transkripsiyonu bir ihtimaldir. Yani Brinton düşündü ve bugünkü yazar hisse inancını. Orta Amerika mistik harap ve terkedilmiş şehirlerin inşaatçılar inanç yalnızca kayıtları - - geri alınmalı ve ere onu bu o kadar da iyi olacağını çok geç. Bu bireylerin kurumsal bırakılmalıdır olsun, ama ilgilenen hükümetlerin dikkate ilgilenmelidir biri değil; ne mitine günlük genellikle tarih için yarın olduğunu.
LEWIS SPENCE.
Temmuz 1908.
{P. 213}
Popol Vuh
[ metinde numaraları çalışmanın sonunda notlar bakınız ]
Daha Amerika'nın Kolomb öncesi mitolojisinin çalışmaya büyük önem taşıyan bir belge yoktur "Popol Vuh." Bu Orta Amerika Kiché insanların mitolojisinin bilgimizin baş kaynağıdır ve Nahuatlacâ mitoloji, veya Meksika halkları ile birlikte etüt zaman önemli karşılaştırmalı değeri daha olduğunu. Bu ilginç metin, kurtarma hangi Guatemala bir Hıristiyanlaşarak yerli onyedinci yüzyılda bir süre tarafından yazılmış, kaynakça Amerikan tarihinin en romantik dönemlerinden birini oluşturur ve özgün arasında olan Kiché dilinde kopyalandı Predicadores, ayrıca İspanyolca çeviri ve scholia eklenen bir Francisco Ximenes, Order of bir keşiş tarafından, yazılı.
Abbé Brasseur de Bourbourg, Amerikan Arkeoloji ve dilleri derin bir öğrencinin (ki euhemeristic Meksika yorumlarıyla
{P. 214}
diye ortaya çıkarılan paha biçilmez malzemeler değerlidir gibi) Duc de Valmy bir mektupta, deplored mitler gibi değersiz, [1] olmak "Popol Vuh," sözde kaybı farkında idi ondokuzuncu erken kullanımı yapıldığını Belirli bir Don Felix Cabrera tarafından yüzyıl. Böylece kendi değerinin farkında yapan Dr C. Scherzer'in, Avusturyalı bir bilim adamı, 1854 veya 1855 yılında Guatemala Cumhuriyeti ziyaret etti ve şehir San Carlos Üniversitesi'nin kütüphanesinde eksik yazması izleme başarılı oldu Guatemala. Onun scholiast, Ximenes, bunun 1830 yılında San Carlos kütüphane geçirilen Chichicastenango nereden onun manastır kütüphanesinde biriktiği olduğu sonradan tespit edildi.
Scherzer'in anda o başlığı altında 1856 yılında Viyana'da yayınlanan yazının İspanyolca çeviri, bir kopyasını yaptı "Las Historias del origen de los Indios de Guatemala, par El RPF Francisco Ximenes." Abbé Brasseur da unvanı ile, 1861 yılında Paris'te yayınlanan orijinal bir kopyasını aldı "Popol Vuh:. Le Livre Sacré de kişler, et les efsaneleriyle de l'Antiquité américaine" Bu çalışmada Kiché orijinal ve Abbé Fransız çeviri yan yana ileri ayarlanır. Ne yazık ki, İspanyolca ve Fransızca çeviriler, hem bugüne kadar bunların doğruluğunu ilgili olarak arzu edilen düzeyde bırakın
[1. Meksika, Ekim 15,1850.]
{P. 215}
ve onlara eşlik yanıltıcı notları nedeniyle kısıtlı bir kullanımı işlenir.
Adı "Popol Vuh", "Topluluk Kayıt" anlamına gelir ve onun edebi çeviri dokuma dalar veya kabuğu bir mat veya halı ", Popol" "pop" veya Kiché kelimelerinden "Mat Kitabı" olduğu üzerinde Bütün aile oturdu ve "Vuh" veya yazmak için "uoch" dan "uuh," kağıt veya kitap. "Popol Vuh" dünya çapında bir türün örneğidir - İlk bölümü ile resital destan kahramanı-mitlerden gelişen saf tarihin içine kapalı yavaş yavaş tonları saf mitolojisi, olduğu Annals bir tür otantik şahsiyetlerin işler. Bu, aslında, bugüne kadarki dördüncü kitap ile ilgili olarak, biraz benziyor, "Nihongi" Snorre of Heimskringla, Saxo-Grammaticus ve Danimarka Tarihi, Beş Kitaplar, Japonca Çin Tarihi ile sınıflandırılır ve olabilir Pictish Chronicle.
Söylendiği gibi "Popol Vuh" yazılı olduğu dil, oldu, Kiché, kuzeyinde Meksika sınırından mevcut olanlara Fethinin anda konuşulan en büyük Maya-Kiché dilinin bir lehçesi güneyde Nikaragua Devlet; Maya Yucatan uygun ve Chiapas eyaletinde konuşulan ise, ancak, Kiché şimdi Guatemala, Honduras ve San Devletleri tarafından işgal Orta Amerika kısmını halklarının dil oldu
{P. 216}
Hala yerliler tarafından kullanılan Salvador,. Bu Nahuatl tamamen farklıdır, Anahuac veya Meksika, halklarının dili olarak hem kökeni ve yapısı konusunda ve diğer Amerikan dilleri ile akrabalıklar bile Slav ve Cermen grupları arasında daha belirgin azdır. Bu dil "Popol Vuh" hemen hemen sadece anıt değil, kullanılan hangi semtinde bir yerlisi tarafından tüm olaylar sadece iş başında. Bir soydaş lehçesi, Cakchiquel, geç Daniel G. Brinton takdire şayan çeviri danışılabilir aksi olarak bilinen bu insanların "Annals", "Chilan Balam Kitabı" soy ilgi tamamen bir iş üretti.
Meksika çöküşünden hemen sonraki oldu, bunların keşif sırasında Kiché insanlar, kısmen vardı Maya ırkının özellikleri olduğunu kültürünün kaybetti kalıntıları uçsuz bucaksız çölde şehirlerin kalıntıları evrensel harikası heyecanlandırdı Orta Amerika (1). Bir dönemde değil uzak Conquest gelen Maya halklarının kez merkezi hükümet kendi karakter ortaçağ İtalya şehir devletleri hatırlamak küçük Devletleri ve konfederasyon, bölünmüfltü olmuştu. Büyük olasılıkla bu halkların sahip oldukları medeniyetin taş onları binanın sanat öğretti Toltekler (2) ve Meksika olarak adlandırılan bir ırk tarafından kendilerine getirilmiş
{P. 217}
yazılı hiyeroglif ve kimin muhtemelen en derinden kendi mitolojisi etkiledi. Toltekler Mayalar ile herhangi bir şekilde aynı kökten gelen, ancak, değildi ve onlar tarafından hızla emilir olasılıkla vardı. Mayalar özellikle tarım kişi vardı ve onların ülkede mısırın-bitki ilk düzenli tahıl kaynağı (3) elde nesne ile ekili olduğunu imkansız değildir.
Bu tür, daha sonra olan mitoloji "Popol Vuh" olarak bilinen gelenek ve mythi-tarihin vücut üretilen insanlar vardı; ve ere biz inançları bir göz geçirmek, onların tanrıları ve onların dini yakınlık, iyi olmak olacak Bu amaçla Brasseur ve Fransızca çeviri ve Ximenes ve İspanyolca biri her ikisi için kullanarak uzay izin verecek şekilde tam olarak bunların tedavi bu üç kitap, özetler.
İLK KİTAP
Yoğun ve ilkel gece kasvet sarılmış bir evrenin içinde tanrı Hurakan, güçlü bir rüzgarı geçti. O, "toprak" diye bağırdı ve katı toprak ortaya çıktı. Baş tanrı avukatı aldı, onlar Hurakan, Gucumatz, yeşil tüylerle kaplı yılan ve Xpiyacoc ve Xmucane, anne ve baba tanrı idi. Bunların müzakere hayvanların sonucu olarak oluşturulmuştur. Ancak henüz
{P. 218}
adam değildi. Ilahi varlıklar tahtadan oyulmuş mannikins oluşturmak için karar eksikliği sağlamak. Ama bu kısa sürede onları yok etmek için karar hürmet onların eksikliği, rahatsız, tanrıların, bir hoşnutsuzluk ödemiştir. Sonra Hurakan iradesiyle, Cennetin Kalp, sular şişmişti ve büyük bir sel ahşap mannikins üzerine geldi. Onlar boğuldu ve kalın bir reçine gökten düştü. Kuş Xecotcovach onların gözlerini parçaladı; kuş Camulatz başlarını kesti; kuş Cotzbalam etleri yiyip; kuş Tecumbalam kendi kemik ve tendonları kırdı ve tozu içine öğütülür. Onlar Hurakan üzerinde düşünmemiştim, bu nedenle yeryüzünün karanlık büyüdü ve bir yağmurda gün ve gece yağmur, başladı çünkü. Sonra büyük ve küçük canlıların her türlü, yüzlerine erkekler kötüye araya geldi. Çok ev eşyaları ve hayvanları, onlara kendi değirmen taşları, bunların tabak, bardak onların, onların köpekleri, kendi tavukları jeered. Köpek ve tavuklar, "Çok kötü bizi tedavi etmiş ve bize ısırılan var. Şimdi sırayla size can sıkıcı" dedi. Dedi değirmen taşları (metates [1]), "Çok size işkence vardı ve günlük, günlük, gece ve gündüz, öyleydi gıcırtı, gıcırdatmak, gıcırdatmak , [2]
[1. Morarmalar Mısırda kadınlar tarafından kullanılan büyük oyuk taşlar.
2. Kiché kelimeler onomatopoetic vardır - "holi, holi, huqi, huqi."]
{P. 219}
senin uğruna. Şimdi, bizim gücünü hissetmek zorundadır ve biz de eti eziyet ve kuruluşlarının yemek yapacak. "Ve köpekler onlar beslenen olmamıştı çünkü mannikins azarladı ve dişlerini ile mutsuz görüntü yırttı. Ve bardak ve tabaklar dedi "Acı ve sefalet yanan ateşin üzerine bize yemek ve biz hiçbir his sanki zarar, bizim üstleri ve iki sigara, bize verdi. Şimdi sıra sizde ve siz yakacaksınız "Sonra Onlar evlerin çatıları tırmandı umutsuzluk içinde mannikins şuraya buraya koştu, ancak evlerinin ayakları altında parçalandı;.. Onlar ağaçların tepelerine monte etmek için çalıştı, ama ağaçlar onları onları fırlattı, onlar mağaralara sığındı, ancak mağara önlerine kapalı Böylece devrilecek kaderinde, bu ırkın harabe gerçekleştirildi Ve onların kuşaklar yaşayan küçük maymunların olduğu söyleniyor.. ormanda.
VUKUB-CAKIX VE GERÇEKLER
Bu felaket, ere henüz yeryüzünde oldukça tanrıların gazabı kurtarıldı sonra, adını Vukub-Cakix oldu "gurur dolu," bir adam vardı. Adı, "Yedi-kez-renk-of-fire" anlamına veya "Çok parlak," ve onun sahibinin gözleri, gümüş zümrüt onun dişleri vardı ve kıymetli onun anatomi diğer bölgelerinde gerçeği ile haklı edildi metaller. Kendi görüşüne göre
{P. 220}
Vukub-Cakix varlığı bu güneşin ve ayın gereksiz kılmış ve bu egoizm böylece Saddam Hüseyin'in devrilmesinden sonra düzelen tanrılar tiksinti. Onun iki oğlu, Zipacna ve Cabrakan (toprak heaper [1] (?) Ve deprem), günlük istihdam edilmiştir, dağlar kadar tepeleme içinde bir ve dikenli yıkılarak diğer ve bu da ölümsüzler hiddetini. Kısaca tanrı kararından sonra ikiz kahraman-tanrılar Hun-Ahpu ve Xbalanque Vukub-Cakix ve onun soyunun kibir eleştiri gelmedi niyeti ile yeryüzüne indi.
Şimdi Vukub-Cakix "nanze" veya "tapal," bir meyve yuvarlak taşıyan, sarı ve aromatik olarak Orta Amerika'da bilinen çeşitli büyük bir ağaç vardı ve bu meyve üzerine onun günlük rızık için bağlıydı. Onun sabah yemeği için paylaşmaya devam eden Bir gün onun büyük infial yılları Hun-Ahpu ve Xbalanque ondan önce olduğunu keşfettiği zaman, seçkin meyve gözetlemek amacıyla zirvesi monte edilmiş ve neredeyse ağacı çıplaklaşmış vardı kendi üretmek. Yeşillik içerisine gizlenmiş yatıyordu kahraman-tanrılar, şimdi bir darbe-boru, gelen Vukub-Cakix bir dart fırlatan tarafından hırsızlık yaralama ekledi etmek ağacının zirvesine onu tetikleyici kötü etkisi
[1. Zipac "akdiken" anlamına gelir ve ayrıca belirtmek için adını alırken, "Thrower-up toprak." Bağlantısı açıktır.]
{P. 221}
toprak. O çene ağır bir yara bol bol kanama, büyük bir öfkeyle ortaya çıktı. Hun-Ahpu sonra korkunç bir öfke kolundan tanrı ele geçirdi ve vücut onu koparılıp Vukub-Cakix, üzerine attı kendini. Onun eşi Chimalmat tarafından karşılanır ve endişeyle sorguya nerede Daha sonra, kendi konut başladı. Onun diş ve çene ağrısı tarafından işkence rağmen bir erişim, onun yeterince intikamını olduğu düşüncesi ile, ancak, bir alevli ateşte Hun-Ahpu koluna asılı, sonra onun yaralanma sızlanmak kendini yere attı kendini teselli, olmak onun barış rahatsız etmek cesaret karışmalarına üzerine kendini.
Fakat Hun-Ahpu ve Xbalanque o kadar kolay kaçmak gerektiğini hiç akılda vardı ve Hun-Ahpu kolunun kurtarma tüm tehlikeleri de yapılmalıdır. Bu amaçla birlikte görünümde onlar seve seve büyücüler gibi seferlik kılığında baba-anne tanrı, Xpiyacoc ve Xmucane (4), kabul kime iki saygıdeğer varlıklar danıştı. Bu karakterimiz de yoğun acı bir halde bulundu Vukub-Cakix, meskenine Hun-Ahpu ve Xbalanque eşlik etti. Eskiler, onun acılarını dindirmek amacıyla opere edilmesi için ikna etti ve onun pırıl pırıl dişler için onlar mısırın taneleri yerine. Onun ölümü süratle takip bunun üzerine zümrüt, onun gözleri kaldırıldı Sonraki eşi Chimalmat o yaptı. Hun-Ahpu kolunu oldu
{P. 222}
iyileşti, omzuna yeniden yapıştırılmış ve tüm kahraman-tanrılar için tatmin edici sona erdi.
Ama onların misyonu henüz tamamlanmış değildi. Vukub-Cakix, Zipacna ve Cabrakan, oğulları hesaba katılması kaldı. Zipacna onlar inşa edildi bir evin çatı ağaç gitmekte olan büyük bir ağacın taşınmasında yardımcı olmak amacıyla, kahraman-tanrılar tarafından kışkırtılan, dört yüz gençlerin yalvarma de, razı oldu. Diye onu yok etmek amacıyla kazmıştı büyük bir hendeğe girerek onları aldatmasına oldu, ve bir kez de indiklerinde onu öldürülmesini hayal yaptığı hain tanıdıklar tarafından ağaç kütüklerine boğulmamıştır onlara yardımcı Iken. Gençler onun sözde de, çünkü sevinç pulque ile sarhoş olmuş kadar Ama kazı yan tünel sığındı, ölümünden bir işareti olarak onun düşmanları kadar taşımak için karıncalar için onun saç ve tırnak kesmek, bekledi ölümü ve ardından, çukurdan çıkan, gençlerin tüm kalıntıları yok edildi, böylece başlarını hakkında onun vücut üzerinde inşa ettiği evi salladı.
Ama Run-Ahpu ve Xbalanque dört yüz telef olduğunu incitmiş ve Zipacna için daha etkili bir tuzak atıldı. Gece dağlara taşıyan dağ taşıyıcısı, o balık ve yengeçler üzerine yaşadığı nehir kıyısında geçen gün onun rızkı istedi. Kahraman-tanrılar hangi yapay bir yengeç inşa
{P. 223}
bunlar, derin ravine altındaki bir oyuk yerleştirilir. Aç titan o tüm-ayak üzerinde girdiği, mağaraya indi. Fakat komşu bir dağ ilahi kardeşler tarafından çürütülmüş olan ve onun toplu ona döküm edildi. Böylece Meavan Dağı eteğinde olan ceset Felaketin taş haline getirildi ", Dağ Maker" gurur öldü.
Palavracılar ailesi sadece Cabrakan kaldı. Tepeler devrilme onun favori eğlence de kahraman-tanrılar tarafından keşfedilen, onu özellikle yüksek dağ devirmek için zorlu bir doğu yönünde onu ikna. Yolda onların darbe-boruları ile bir kuş vuruldu ve toprak ile zehirledi. Bu, onların yemek Cabrakan verdi. Onun gücü onu terk zehirlenmiş ücretinin iştirak ve dağ taşımak için başarısız olduktan sonra muzaffer kahraman-tanrılar ile bağlı ve gömüldü edilebilir.
İKİNCİ KİTAP
Yapılan İkinci Kitap Gizemi peçe başlamasından "Popol Vuh." Tema Hun-Ahpu ve Xbalanque doğumu ve aile, ve katip sadece yarım babalarının tarihi ile ilgili söylenmesi olduğunu Intimates. Xpiyacoc ve Xmucane, anne ve baba tanrı, iki oğlu, Hunhun-Ahpu ve Vukub-Hunahpu, vardı
{P. 224}
İlk olarak, bugüne kadar elde edilebilir gibi, biseksüel bir şahsiyet. O bir eş, Xbakiyalo, iki oğlu, Hunbatz ve Hunchouen, bilgelik ve sanatsal deha dolu erkekler tarafından oldu. Hepsi dicing ve top oynayan rekreasyon bağımlısı ve onların oyunlarını bir seyirci Mes, Hurakan elçisi idi. Xbakiyalo, arkasında en eski oğulları bırakarak Hunhun-Ahpu ve Vukub-Hunahpu öldü, ancak ilerlemesini Xibalba (yeraltı) alemine çevresinde içine aldı topu bir oyun oynadıktan sonra. Bu, o yerin hükümdarları kulakları ulaştı, Hun-geldi ve kim, onların danışmanları danıştıktan sonra, mağlup ve onları rezil etme hedefi ile, top oyununa yabancılara meydan, Vukub-Came.
Bu amaç için, bunlar şekil baykuşların dört haberciler gönderilir. Kardeşler annelerinin Xmucane ve onların oğulları ve yeğenleri ile dokunaklı bir veda sonrasında, meydan okuma kabul ve Ninxor Carchah de oyun alanından Xibalba dik eğim aşağı tüylü müjdesini izledi. [1], bir nehir üzerinde uğursuz bir geçiş sonra Kan onlar hükümdarlar için yanılmıyorsam iki tahta figürlerin nefsini yapıldı Xibalba, krallarının ikamet geldi. Şeref koltuğuna oturmak için davet, bunu kırmızı-sıcak taş ve başarılı bir hile sonucunda kontorsiyon olduğu ortaya
[1. Vera Paz civarında.]
{P. 225}
Xibalbans arasında sınırsız neşe neden oldu. Sonra onlar kurban ve gömüldüğü Hüznün Evi, içine sokmak edildi. Hunhun-Ahpu başkanı oldu, ancak hızla bitkiler ile kaplanmış bir ağaç oldu, askıya, aldığı bu kanlı kupa ayırt etmek neredeyse imkânsızdı. Xibalba Tüm bu ağacın meyvesi yasaklanmıştı.
Ama Xibalba bir kişinin görev uymamaya karar vermişlerdi. Bu noktaya katılımsız gitti bakire prensesi Xquiq (Kan), Cuchumaquiq bir kızı oldu. Meyve bakan dallarının altında duruyor, kızlık elini uzattı ve Hunhun-Ahpu başkanı avuç içine tükürdü. Tükürük onu düşünmek neden ve o hiçbir zarar onun için neden gerektiğini kahraman-tanrı başkanı tarafından güvence altına alınarak, evine döndü. Bu şey Hurakan, Cennet Kalp emriyle yapıldı. Altı ay süre içinde babası durumu fark etti ve onu itirazlarına rağmen Xibalba kraliyet haberciler, baykuşlar, onu öldürmek ve bir vazo içinde kalbi ile dönmek için emir aldı. O, ancak, kalbi kan siğil pıhtılaşmış sap için ona ayıracak ve yerine gelecek için muhteşem sözler ile Baykuşlar rüşvet kaçtı.
Onun ekstremite Xquiq şimdi Genç Hunbatz ve Hunchouen sonra baktım Xmucane, evi koruma için gitti. Xmucane olur
{P. 226}
Önce onu masal inanamıyorum. Ama Xquiq tanrılara temyiz ve hiçbir mısırın büyüdü mısırın bir sepet toplayarak bir mucize gerçekleştirildi ve böylece onun güvenini kazanmıştır.
Kısa bir süre sonra Xquiq ikiz erkek, Birinci Kitap, Hun-Ahpu kahramanları ve Xbalanque bir anne oldu. Bu Xmucane, kendi büyükannesi gözünde lehine bulamadık. Onların infantil bu saygıdeğer kişi gazabını uyandırdı ağladığı ve o kapı dışına çevirerek onlara bunu tahliyesi yapılır. Onlar hızlı, ancak bir açık hava hayat sürdü, ve kudretli avcılar ve onların gövde üfleme borularını kullanımında uzman oldu, hangi ile kuşlar ve diğer küçük oyun vurdu. Onlar Hunbatz alınan kötü muamele ve Hunchouen misilleme son onları neden ve sefil hayatlarını yapmış olanlar maymunların içine ilahi çocuklar tarafından dönüştürülmektedir tarafından cezalandırıldı. Metamorfoz ve onların şan ve flüt oynama onu eve neşeli yapmıştı onu bahtlı torunları uçuş üzüntüsü ile dolu saygıdeğer Xmucane, o yapabilirdi o sanki bir kez daha yüzlerine seyretmek için izin verileceği söylendi böylece olmadan onun yerçekimi kaybetmeden, ama kendi antics ve palyaçoluk üç ayrı durumda ona kahkaha dizginlemek için başaramadı ve Erkekler-Maymun artık ortaya çıktığını onun gibi neşe neden oldu. Hun-Ahpu ve Xbalanque artık uzman oldu
{P. 227}
müzisyenler ve sevdikleri fiyaka biri "Hun-Ahpu qoy," bu oldu "Hun-Ahpu bir maymun."
Ilahi ikizlerin şimdi alanında emek üstlenmek için yeterli eskiydi ve ilk görev Milpa veya mısırdan-ekim takas oldu, Onlar genç avcılar yokluğunda kendilerini çalışma liyakat vardı ki, sihirli araçları ele geçirilme kovalamaca, ve bu da ilk günkü üzerine kendi yönetmenlik varlığı için bir sermaye yerine bulundu. Bu Xmucane onlar mısırın-alanda zor iş başında olduğunu hayal aldat içine olabilir böylece avlanırken gece dönen, onlar kir ile yüzlerini ve ellerini bulaştırdın. Ama gece boyunca vahşi hayvanlar bir araya geldi ve kardeşler tüm kökleri ve çalılar yerine - ya da daha doğrusu onların sihirli araçları - çıkarmıştı. Ikizler eden gece onları izlemek için çözülmesi, ancak tüm çabalarına rağmen kaçmaya yapmayı başardı hayvanlar, bir mendil yakalandı sıçan, bir kaydedin. Tavşan ve geyik kaçıyorsun onların kuyrukları kaybetti. Sıçan, şükran onlar kendi hayatının bağışlanması olduğunu, onların büyük baba ve amcalarının görkemli işler onları söyledim, topu ve bir dizi varlığı onların oyunlarını onlar bıraktığı oyun oynamak için gerekli uygular ev. Onlar bu keşfetti ve babalarının topu zeminde oynamaya gittik.
Hun-Came ve kadar Ancak, uzun değildi
{P. 228}
Xibalba prensleri, oyun onları duydum, Vukub-geldi ve onlar babalarının sokulmuş olduğu gibi Underworld onları cezbetmek için karar verdi. Peygamberler, alarm dolu, Xmucane, evi için sevk onun torunları mesajı taşımak için, bir bit sevk edildi. Biti, kardeşler ulaşmak için daha hızlı sağlamak isteyen, bir kurbağa, bir yılan tarafından kurbağası ve büyük kuş Mes tarafından yılanı tarafından yutulmak üzere razı oldu. Diğer hayvanlar usulüne uygun birbirleriyle serbest, ama elinden geleni çabalarına rağmen, kurbağa dişetleri Konaklaması tarafından kendisine bir numara oynamıştı biti, kurtulmak olamazdı ve hiç yuttu edilmemişti. Mesaj Ancak, usulüne uygun olarak teslim edildi ve oyuncular kendi büyükannesi ve annesinin izni almak için eve döndü. Yola çıkmadan önce, onlar her bir ölümcül durum onları befel eğer kalmamak zira onlar, onların refahı ile geride olanlar hakkında bilgi verir oldu evin ortasında bir baston dikti.
Babaları takip eden rota izleyen, kan ve nehir Papuhya nehri geçti. Ama onlar gibi Xan denilen bir hayvan gönderdi avant kurye babaları farkında olmadan boyun eğdi olduğu kişileri - böylece ahşap yapılmış Underworld sakinlerinin bu keşfetmek, prick Hun-Ahpu bacağını bir saç ile tüm Xibalbans emri erkekler kadar - ve aynı zamanda sorular ve açıklamalar başkalarının isimlerini öğrenme
{P. 229}
pricked zaman. Böylece Xibalban mahkemede gelişlerini selamlarlar mannikins vermedi, ne de kızgın taşın üzerine oturup vermedi. Hatta Gloom Meclisi'nin ilk çile ile hasarsız geçti. Xibalbans öfkeli vardı ve onların gazabından kendilerini onlar kötü kardeşler meydan için topun oyununda yenilir ne zaman bulundu allayed hiçbir şekilde oldu. Sonra Hun-geldi ve onlara çiçek buketleri dört getirmek için ikizler emretti Vukub-Came, en dikkatlice izlemenizi kraliyet bahçeleri nöbetçiler soran ve "mızraklar Evi" için Hun-Ahpu ve Xbalanque taahhüt - İkinci çile - nereye mızraklı onları öldürmeye yönelikti. Kardeşler, ancak onların amade vardı ve ilk amacın peşine kraliyet bahçeleri girdi karıncalar, bir küme olarak adlandırırken, onlar mızraklı rüşvet başardı. Öfke ile beyaz Xibalbans, baykuşlar, bahçelerin veliler, dudakları bölünmüş olması gerektiğini emretti, aksi takdirde üçüncü yenilgisini kızgınlığını gösterdi.
Sonra üçüncü çile geldi "Soğuk Evi." Burada kahramanlar çam kozalakları yanan ısıtılmaya tarafından donarak ölüme kaçtı. Onlar "Kaplanlar Evi" her bir gece geçti ve yaralanma olmadan "Ateş Evi" için dördüncü ve beşinci çetin onlar, eşit şanslıyız. Ama altıncı çile talihsizliği de onları geçti "Yarasalar Evi." Hun-Ahpu Kullanıcı
{P. 230}
kafası aniden yukarıdan çıktı "Yarasaların Cetvel," Camazotz tarafından kesiliyorlar.
Hun-Ahpu kafasının kesilmesi, ancak, ölümcül sona ermiş gibi görünmüyor, ama nedeniyle bu noktada metin anlaşılmaz doğası, onun böyle bir ölümcül yara iyileşti ne şekilde tespit etmek mümkün değildir. Bu bölüm tüm hayvanlar bir topluluğu tarafından izlenen ve kardeşler ortaya sonra top oynama başka bir yarışma, Xibalbans tüm çetin gelen kazadan yara almadan edilir.
Ama daha da şaşırtacak için "hosts" Hun-Ahpu ve Xbalanque hayvanlar kendi tarafında olmadığı için Xibalbans başarısız olduğunu Xulu ve Pacaw adında iki büyücüler için sır ve onları yönlendirerek ne onların kemikleri ile yapmak, onlar gergin bir cenaze kazık üzerine kendilerini ve birlikte öldü. Onların kemikleri dövülüp toz ve batan nehir, içine atılmış ve genç erkekler dönüştü edildi. Beşinci gününde erkekler-balıklar gibi, ve eski hırpani erkek, dans, yanma ve geri evler, öldürme ve diğer harikalarıyla, hayatı birbirlerine geri şeklinde altıncı ortaya çıkıverdi. Kendi beceri taşıyan Xibalba prensleri, onlar kraliyet sarayı yanma ve geri yükleme, öldürmek ve kralın köpeği dirilterek ve parçalar halinde bir adam keserek yaptılar sihirli güçler, sergilemek için bunları istedi ve
{P. 231}
yeniden hayat onu getiriyor. Geçici bir ölüm romanı heyecan yaşamaya endişeli Xibalba ve hükümdarlar, öldürülen ve yeniden hayata istedi. Onlar hızla öldürdü, ama kardeşler ezeli düşmanları dirilterek imtina edilmiştir.
Gerçek isimlerini açıklarken, kardeşler Xibalba prensleri cezalandırmaya başladı. Topun oyun onları yasak, onlar hizmetçi görevleri gerçekleştirmek için vardı ve orman sadece hayvanlar onlar derebeylik içinde tutmak idi. Onlar plutonik tanrılar, iblisler gibi şüpheli ayırım bir tür elde etmek için bundan sonra görünür. Onlar baykuşlar, ilham verici kötülük ve nifak gibi çirkin savaşçı, olarak tanımlanmaktadır. Onların yüzleri onların inançsız doğa göstermek için siyah ve beyaz boyandı.
Köpekler yeşil ve kurumuş büyüdükçe kardeşlerimiz için evde bekliyor Xmucane, dönüşümlü olarak onun torunlarından değişen fala göre, neşe ve keder doluydu. Bu genç adamlar şimdi cennete monte ve güneş ve ay oldu onların baba ve amca, uyan cenaze onur ödeme ile Xibalba az meşgul olanlar edildi Zipacna tarafından öldürülen dört yüz genç iken yıldız oldu. Böylece ikinci kitabı varmıştır.
ÜÇÜNCÜ KİTAP
Üçüncü kitabın başında bir kez daha konseyinde tanrılar bulur. Karanlıkta onlar
{P. 232}
insanın yaratılışı ile ilgili komün. Yaratıcı ve Eski dört mükemmel erkekler yaptı. Bu varlıklar tamamen sarı ve beyaz mısırdan oluşturuldu. Onların isimleri Balam-Quitzé (Sweet Smile Tiger), Balam-agab (Gece Tiger), Mahucutah (Ayırt Edici Ad) ve Iqi-Balam idi. (Moon Tiger). Onlar baba ne de anne ne vardı, ne de yaratılış çalışmalarında sıradan ajanları tarafından yapılmıştır. Onların yaratılış Eski bir mucize idi. [1]
Ama Hurakan tamamen kendi el işi memnun değildi. Bu adamlar çok mükemmeldi. Onlar gereğinden fazla biliyordu. Bu nedenle tanrılar adam ile devam etmek nasıl danışman olarak aldı. Onlar tanrıların (burada Hıristiyan etkisi dikkat edin) gibi olmamalı. Onlar sadece yeryüzünde bir kısmını görmek ve içerik olmak mümkün olabilir ki bize artık görme sözleşme olsun, tanrı dedi. Sonra Hurakan kısmen örtülmüş oldu ki, onların gözleri üzerinde bir bulut üfledi. Sonra uyudum dört erkek ve dört kadın eşleri oldu Çaha-Paluma (Falling Water), Choimha (Güzel Su), Tzununiha (Su evi) ve Cakixa (Aras veya papağanlar Su), yapıldı Yukarıda belirtildiği gibi kendi sırayla erkek.
Bunlar sadece Kichés atalarının. Sonra diğer halkların ataları oluşturuldu. Onlar, ibadet yöntemlerini bilmedikleri
[1. Hurakan.]
{P. 233}
ve cennete gözlerini kaldırarak barışçıl yaşamları için Creator, Eski ve güneşin dönüş için dua etti. Ama içinden hiç güneş geldi, onlar huzursuz büyüdü. Böylece Tulan-Zuiva veya Yedi Mağaralar için yola ve tanrılar onlara da verildi, her insanın, ırk, bir tanrı bir grup başkanı olarak. Balam-Quitzé tanrı Tohil aldı. Balam-agab tanrı Avilix ve Mahucutah tanrı Hacavitz aldı. Iqi-Balam bir tanrı aldı, ama hiçbir aile vardı onun tanrı yerli mitolojisinde dikkate alınmaz.
Kichés şimdi yangın istediğiniz hissetmeye başladı ve tanrı Tohil, yangın yaratıcısı, bu eleman ile birlikte. Ancak kısa süre sonra muazzam bir yağmur kara tüm yangınlar söndürüldü. Tohil, bununla birlikte, her tedarik yenilenmektedir. Güneş ışığı olmadığı henüz ve o günlerde ateş, baş ihtiyaçtı.
Tulan adam talihsizlik bir yerdi, değil sadece o soğuk ve açlıktan muzdarip ama, burada yaptığı konuşmada, bu nedenle ilk dört adam artık birbirlerine kavrayabilme olduğunu şaşırmış edildi. Onlar Tulan bırakmak belirlenir ve tanrı Tohil önderliğinde yeniden yurdu aramak için yola çıktı. Buldukları sayısız zorluklara dolaştım. Birçok dağlar tırmanmak zorunda kaldı ve mucizevi kıyıdan kıyıya onların yolculuk için ayrıldı deniz yoluyla yapmak için uzun bir geçit. Uzunlukta bir dağ geldi
{P. 234}
hangi onların tanrıları biri sonra, Hacavitz denir ve burada onlar burada onlar kötü onlar güneşi görmesi gereken talimat verilmiştir, dinlenmiş. Ve güneş ortaya çıktı. Hayvanlar ve insanlar keyifle taşınmıştır. Tüm gök cisimleri şimdi kuruldu. Bu güne kadar olan, ancak güneş değildi. O güçlü değildi, ama bir ayna gibi yansıtır.
Muhtemelen totem - - yaban hayvanları ile bağlantılı kalktı gibi tanrıların olduğu gibi üç kabile tanrıları, taş dönüştü. Sonra ilk Kiché şehir ortaya çıktı.
Zaman ilk erkek vizyonları ile itilerek, yaşlandıkları ve ilerledikçe, insan kurban vermeye başlamıştır. Bu maksatla, misilleme komşu halkların, köy bastı. Ama eşek arıları ve eşek bir kalabalık mucizevi yardımıyla Kichés tamamen düşmanlarına yönlendirilir. Ve yabancılar onlara tributory oldu.
Şimdi hemen hemen ilk erkeklerin ölüm zamanı geldi ve onların son öğütlerini dinlemez onların torunları bir araya çağırdı. Kalplerindeki ızdırap içinde bunu ilk ışık oldu ne zaman kötü olduğu söylenen, şarkısı "Göreceğiz," Kamucu seslendirdi. Sonra onların eşleri ve oğulları, cevher biri tarafından izin aldı. Ve aniden onlar değildi. Ama onların yerine gelişeceğini asla büyük bir paket vardı. Ve bu "Majesty Zarflı" deniyordu. Ve bu nedenle Kichés ilk erkek ölmüştür.
{P. 235}
DÖRDÜNCÜ KİTAP
Dördüncü Kitabı muhtemelen tarihin ne olduğunu bizi çökertir. Biz üzerine gitmek "Popol Vuh" sadece çıplak tanıklığı var çünkü, "muhtemelen" deyin. Biz burada oldukça karmaşık bir siyasi durumuna toplumun nispeten basit ve pastoral devletten Kiché insanların evrimi not alabilir. Daha sonraki dönemlerde bu hesabın son derece şaşkın ve Kiché hükümdarlar birçok isim tanrıların bu aynıdır gibi, destan ve tarih arasındaki ayırt etmek genellikle zordur. Bitmez tükenmez çatışmalar bu kitabın çoğu tabidir ve Kopyalayıcı onikinci bölümde ulaştığı zaman onun emeklerinin yorgun ve Kiché krallarının soy listesi ile sonuçlandırılması kararını verdi gibi görünüyor. Burada Cavek, Nihaib ve Ahau-Kiché üç kraliyet ailelerinden soyları izler. Ülkenin fethinden sonra uzun yıllar arasında olan geçiş ve karmaşa durumu her türlü yerli kayıtlarının kaybolması eğilimi olmalı ve iyi ülkesinin tarihinin usta olarak yazar olmuş görünmüyor ki hemen Onu mitoloji ve efsaneler oldu edilmesi olarak kendi zaman öncesinde. Göre bir geleneğin yaptığı "Tarihi Don Domingo Juarros tarafından okunduğu
{P. 236}
Guatemala Kingdom "Toltekler Tolteklerin Nimaquiché, beşinci Kral döneminde nüfusun büyük artış sonucunda, bir kahinin yönü ile Meksika Tula mahalle göç etti." Bu yolculuk yerine getirirken, yıllarca harcanan ve olağanüstü zorluklara uğradılar. "Nimaquiché oğlu Aexopil tarafından başarılı, Kicab Tanub, Montezuma II çağdaş soyundan aldığınız edildi. Bu hiç kabul etmez" Popol Vuh "hesabı.
{P. 237}
"Popol Vuh" NİN Kozmogonisi
"Popol Vuh" nin kozmogoni Hıristiyan etkisi birçok belirtileri sergileyen, ancak bu tür etkisi doğrudan bir doğası olduğunu anlaması için oldukça hatalı olacaktır; bu yerli derleyici kasten orijinal anlatı infüze olduğunu, ve bu üstün özellikleri olduğunu şüphesiz kendisine oldukça aşina olduğu Hıristiyan kozmogoni,. "Popol Vuh" ilk birkaç bölüm ve Tekvin'de-yaratılış miti arasındaki açıktır benzerliği Jongleurs tarafından Norman şövalyeleri içine Kral Arthur'un Galler'de keltlerin kullandığı ilk dil savaşçı metamorfoz olduğundan daha tasarımın sonucu daha hayır. Açıkçası Hıristiyan unsurların eklenmesi kuşkusuz bilinçsiz idi. Bir yerli Guatemalalı, aslında oldukça böyle burada ele gibi Hıristiyan ve pagan kozmogoni bir incongruous karıştırma üretmesi bekleniyor olabilir, Hıristiyan inancının beslenir.
Yaratılış miti-Kiché hesabını vermek o hangi - Ama başka ve daha önemli bir soru "Popol Vuh" ilk bölümleri ile bağlantılı olarak ortaya çıkmaktadır. Ve kaplama altında
{P. 237}
Biblical evrendoğum orijinal miti birden fazla ana oluşturulması katlı toplamı gibi görünmektedir. Biz burada insanların bir dizi var, bunların her biri bir yaratıcının fonksiyonlarını yerine bir biçimde görünür ve bize birden fazla efsane füzyon ve uzlaşma tarafından üretilen önce hesabı artık bağlı bu toplanan olabilir Erken rakip dinlerin yaratılış-bir uzlaşma. Biz bir kompozit Perulu kozmogoni bu kanıtladı gerçekleri bize rehberlik var. İktidardaki Inca kast ustaca kendi ilahi ataları göklerin müdürlük için saklı, en az dört erken oluşturma-mitler birbirine kaynamış. Ve Maya-Kiché insanlar şüphesiz oluşmuştu bunlardan farklı etnolojik unsurlar daha sonraki geleneksel sürümlerinde birbirleriyle barışık edildi farklı cosmogonies, sahip inanmak mantıksız değil "Popol Vuh."
Bu "Popol Vuh" çok önemli antik bir anıt olduğunu ileri varsayımına yol açacak. Dini inançları füzyon, hatta vahşiler ile, birçok kuşağın eseridir. Bu özgün anlayışı için herhangi bir tahmini tarih keşfetmeye çalışmak acelecilik olur "Popol Vuh." Biz sahip tek sürümü inceleme altında olduğunu şimdi ve daha önceki bir sürümünü eksikliği gibi bir karşılaştırma imkansız hale biz rehberliği olmadan, böylece olduğumuz
{P. 230}
filoloji kriterleri şüphesiz bizi koyacaktı. Yeterli kanıt varsayımı için var olsa da Maya uygarlığının olduğunu, çok önemli antik mümkündür. Bu çok kesindir: Conquest dönemde yazı dili sonralardadır gelen fonetik-ideografik aşamasına geçiş bir devlet hala vardı ve bu, bunun alıcı edebi sabit olmuştu "Popol Vuh" bu nedenle herhangi bir sürümü formu uzun sürüp gidebilir. Amerikan halklarla derece yaygın edebi korunması bir şekilde - Onu ağızdan ağza aşağı teslim edilerek nesiller için var olduğunu çok daha muhtemeldir. Amerika yerlileri anıları vardı ve hala onlarla temas eden herkes için şaşkınlık için meselesidir. Conquistadores Meksikalılar şiirleri ve muazzam uzunlukta nutuklarını okuduğun hangi ile rahat hayretler içinde idi ve anımsatıcıları Hint kahramanlık bir çok örneğini kayıtlar bulunmaktadır.
Bu Kiché efsane Yeni Dünya egemen yaratılış genel aborjin fikrini şekillendirir dikkatinizi layık. Onları birçok yaratılış ana fikri suların karanlık ilkel atık üzerinde büyük bir kuş düşünceli tarafından sağlanır. Böylece Athapascans yangın ve kimin alkışlar gök gürültüsü gibi oldu kanat gözleri ile güçlü bir karga indi düşündüm
{P. 240}
okyanus ve yüzeye toprak kaldırdı. [1] Muscokis bir güvercin çift, kaymağını derin yüzeyinde yavaş yavaş kuru toprak haline yüzeyinin üzerine bir çimenlik, espied inanıyordu. [2] Zuñis Awonawilona, All-baba, bu yüzden bir pislik yeryüzü ve gökyüzü oldu, yüzey üzerine ortaya çıktığını suları emdirilmiş zannediyordu. [3] Iroquois ona kızgın eş tarafından cennetten kovulan kendi kadın atası, üzerine toprak söyledi deniz, ortaya çıktı anda hangi çamurdan. Dokuz Serpents ve Dokuz Caverns olanlar - - bir kuş ve sırasıyla bir kanatlı yılan kisvesi altında, çökmek ve görünmesini kara sularının neden Mixtecs iki rüzgarlar zannediyordu. Kosta Rika Guaymis Noncomala suya girişti ve onu ikiz taşıyan su perisi Rütbe, güneş ve ayın bir araya geldi Melendez göre, ilgili. Tüm bu hesaplar içinde, birbirinden çok farklı ülkelerden, bu inanç gibi oybirliği dikkat şaşırtıcı değildir; ve efsane azim akılda zaman, görünen o ki özgün bir Amerikan yaratılış miti, bir inancı ifade etmek belki de çok döküntü değildir hiçbiri daha az muhtemel, Amerikan kabileleri arasında etnolojik birlik hatırda zaman.
[1. "Kürk Ticaret Tarihi" Mackenzie, s. 83.
2. Schoolcraft, "Hint Kabileler," ip 266.
3. Cushing, "Zuni Yaratılış Mitleri."]
{P. 241}
Hiçbir tatmin edici ve gerçek bir Amerikan karakteri kanıtlamak zor olamayiz "Popol Vuh." Kendi halinde okuma inanmaktır. Macpherson, Ossian şiirlerinde bu ilk baskısında yazdığı önsözde, o düşünce ve yeteneklerini bir adam çekingen de yaşayan biri için bu kompozisyonlar atfeden olabileceğini söylediği şiirler okuduğunu ere bir "ustaca beyefendi" diyor Uzak bir antik; ama onun duyguları değişti bunları dikkatle inceledi olduğumda. O sadece modern bir şairin eseri olduğu toplumun erken bir devlete aittir, bu fikirler çok bol miktarda bulundu. Ancak bu Goidelic ozan tanınmış besteleri için geçerli olabilir, ilişkin olarak adalet ile kullanılabilir hiç şüphe yok ki olabilir "Popol Vuh." Sadece ikincil bir Avrupa düşünce etkilenmiştir ve bu, o yerli kökenli tartışmasız olduğunu, bunu dikkatli bir muayene vermiş herhangi biri bunu gelişim çeşitli aşamalardan geçti bir kompozisyon olduğunu bol belirgin olması gerekir ve önemsiz bir şekilde. Bu Kiché dilinde oluştuğunu çok aslında onun gerçek bir Amerikan karakteri neredeyse yeterli bir kanıttır. On dokuzuncu yüzyılın burs "Popol Vuh" nin yeterli çeviri eşitsiz idi; yirminci yüzyılın henüz görevi gerçekleştirmek için mümkün olan hiçbir işaret göstermiştir. Bu nedenle, zor değil
{P. 242}
Bu çağın hiçbir Avrupa yeterince "Popol olarak hatasız Kiché bu tip bir çalışma oluşturmak için Kiché teoloji ve tarih tecrübeli edildi; modern tarihçilik düzgün onsekizinci yüzyılın bu oluşturamadı iş, tercüme edemez eğer kredi her satırı Guatemala eserleri ile samimi ve doğal tanıdık yaptığı gibi Vuh, "nefes.
"Popol Vuh" bir aborjin Amerikan tarafından bestelenen sadece mythi-tarihi eser değildir. Meksika Ixtlilxochitl olarak, ve Peru Garcilasso de la Vega, kısa bir süre Meksika ve Peru, ve bu gibi hiyeroglif kayıtlarının fetihlerinden sonra "Wallam Olum" arasında bilinmeyen değil kendi ana vatandaşlarının geçmişi ve gelenekleri üzerine ayrıntılı risale yazdı Kuzey Amerika yerlileri. Aslında, gerçek bir yerli üretim olarak "Popol Vuh" saymak için başarısız istihbarat kritik daha şüpheci olmalı.
KICHÉ VE MEKSİKA MİTOLOJİ
Meksika bununla Kiché ve Maya mitolojisinde bağlantısı açıktır, ama tamamen kanıtlanmış değil. Gucumatz gibi bazı büyük tanrılar bütün ortak olduğunu, ancak yerel tanrıların dahil üç mitolojiler çok farklı bir ten ödünç olarak; Bu üç sistemin ana hatları benzer olduğunu mümkündür. O
{P. 243}
Ayrıca Kiché insanların Güney Amerika'nın kuzeyinde, güneyinde ise, gelen etkilemek için daha sorumlu olması gerektiğini varsaymak mantıksız değil gibi görünüyor. Kendi panteonunda bir Antil ilah (Hurakan) dahil edilmesi pratik olduklarını kanıtlar ve Caribs onların göreceli yakınlığı - Amerika'nın en büyük denizcilik yarış - onlar bu fitil tüccarlar tarafından etkilenmiştir ve olabilir varsayımına yol açar denizciler az ya da çok derinden. Ancak bu, sadece, olasılıklar böyle bir teorinin lehine görünüyor ancak güçlü bir tahmin için önemli olabilir ve, ispat güçlendirmek isteyen edilir.
{P. 244}
"Popol Vuh" NİN PANTHEON
BT Maya mitolojisi ile Kiché değil ilgileniyor unutulmamalıdır. İki ortak daha vardı rağmen, Maya tanrıları ile Kiché belirlemeye teşebbüs etmek bilgi mevcut durumuna en güvensiz olur; böyle bir girişim, gerçekten müthiş bir tez toplu olduğu varsayılabilir. Şu anda Burs aksi alfabenin bir harfi ile daha "gömülü" kentlerin duvarlarına Maya tanrılarının temsilleri belirlemek için tereddüt ve iyice tamamen Kiché efsaneleri ile ilgili Maya yakınlık soruyu görmezden nedenle akıllıca olacaktır. Bu Kiché-Meksika akrabalıklar için geçerli değildir. Meksika ve Kiché tanrıları çoğunlukla bilinen miktarlarda, ancak bu onların Maya congenors dedi edilemez. Bunun sebebi Maya efsanesi kadar hiçbir kesinlik varabileceği Maya anıtları konusunda delil barışık olmasıdır. Maya hiyeroglifleri, hemen bir ihtimali olan bir durum onların gizli vazgeçinceye kadar bu iyi elde edilemez. Bu düşünceyle Rulman, biz kısa bir göz geçebilirsiniz
{P. 245}
Kiché panteon ve muhtemel Meksika yakınlık.
Hemen hemen başında biz Kiché kozmogonisinde organik yaşamın yaratılmasında önemli bir pay yatırılır Xpiyacoc ve Xmucane adlı neredeyse hermaphroditic bir türü, eril-dişil varlıkların bir çift karşılaşıyoruz. Bunlar, biz hatırlayacağız, Vukub-Cakix ve başka yerlerde miti ortaya çıktı. İlk, baba işlevi için geçerlidir adı Xmucane kelime anlamına türetilmiştir ederken görünüyor "dişil gücü," bu tanrıların Meksika benzerleri muhtemelen Cipactonatl ve Oxomoco, vardı "anne ve baba tanrı". [1]
Erken dikkat tutuklama tanrılar Tepeu, Gucumatz ve Hurakan vardır. Ilk adı "kral." Belirten Brinton göre Kiché bu mademki genellikle vahşi insanlar tarafından hükümdarlar atfedilen evlilik kahramanlık ilgili olarak, başta iktidarı için de geçerlidir. Yaratıcı bir öğretim açıkça ismi belirtilir, ama Brinton kral için bu Kiché jenerik isim özellikle de Meksika güneş tanrısı Nanahuatl adıyla benzer bir öneme sahiptir ", frengili" kılınabilir varsayar.
Tepeu üretken bir kuvvet, bir yaratıcı tanrı olduğunu, hiç şüphe yok olabilir, ama garip bir "Popol Vuh" bazı pasajlar biz bulabilirsiniz
[1. Sonunda nota bakınız.]
{P. 246}
Ona dua ve Hurakan, saygı render "Cennetin Kalp." Ayrıca ortaklaşa Xpiyacoc, Xmucane ve Tepeu birlikte son bulacak ve tüm kozmolojik düzen için mannikins yaratılması, değilse müteselsilen sorumludur. Bu, elbette, "Popol Vuh" in yaratılması-miti bir kompozit kökenli varsayımı ortaya koyuyor ama biz bu Olimpiyat konseyleri başında, yabancı bir ilah saymak gerekir Hurakan, bulmak için yine de garip.
Gucumatz; - veya daha düzgün bir şekilde konuşmak gerekirse, Toltecan Quetzalcohuatl tek ve aynı Nahuatlacan ile. Adı iki Kiché simgeleyen sözcük "Tüylü Yılan" ve Nahuatl anlamını gelen bileşik olduğunu tam olarak aynıdır. Bu deity doğası ile ilgili olarak, karşılaştırmalı mitolojisine bilinen diğer herhangi bir durumunda daha görüş muhtemelen daha fark vardır. Gariptir ki, olsa Nahuatlacâ bir Aztecan şube mitolojisinde tartışmasız bir yabancı, o Kichés efsaneleri daha bu insanların mitler daha büyük ölçüde hulks. Azteca o milli servet oportünizme göre ibadet veya hakaretlerden için, yarım-dostu Baal olarak ortaya çıktı gibi görünüyor. Onun önemi bu kitabın sınırlarını talep olarak ele alınması için burada olsalardı hızla aştı olacaktır. Meksikalılar ve Kichés hem de kuşkusuz aynı Tanrısı vardı rağmen
{P. 247}
Tam olarak onun Kiché veya Maya önemini tüm oran Aztecan gözünde bir önem kazanmıştır. Aztecan akla o unalterably güneşi ile ve onların medeniyetin kökeni ile ilgili bir kültür-kahraman oldu. Toltekler yalan elinde kadrosu ile, Güneş tanrısı günlük yolculuğu simgeleyen, Güneş'in "İnsan, gezgin oldu için. Tüm bu ihtimallerle Quetzalcohuatl belki bazı eski uyarlanan, Tolteklerin tarafından Meksika toprak üzerine gelişti edildi .. onlar tarafından Cultus O en az Anahuac içinde yerli veya ön Aztecan kabileler tarafından azimle tapınılan Sayın Payne yazıyor: [1] "Cuculcan veya Gucumatz adı altında Quetzalcohuatl ibadet Yucatan ve Orta yaygın yaygın olduğu gerçeği hiçbir iz Tezcatlipoca ve ibadet bulundu iken Amerika, güçlü bir Orta Amerika Pueblos (Toltekler) kurucularından, aslında olduğunu gösteriyor, hangi dini bir yenilik kabul garip topraklarında sürgün ve macera tercih Quetzalcohuatl, hayranları bunlara tahammül idi. "
Azteca - - Quetzalcohuatl olmadığı bir aborjin Maya-Kiché ilahı bir kişi tarafından kendisine verilen göreli önemi ispatlanmıştır kime yabancı idi olması ve .. onlar Anahuac bir aborjin tanrı onu gördüğü par excellence tartışılmaz.
[1. Yeni Dünya Tarihi.]
{P. 248}
Hurakan, kanatlı yaratıcı güç, fırtınanın rüzgarı. [1] diye belirlenmiş "Popol Vuh" In "Cennetin Kalp." Yoalli-ehecatl (Night Wind) onun varyantı hayat nefesi gibi Azteca tarafından supplicated edildi Aztecan tanrısı Tezcatlipoca, aynı değilse. [2] Başka bir yerde bizim vurguladığımız gibi Tezcatlipoca olmuş olabileceğini olan O paralel bir buz-tanrı. [3] Bay Payne ona mümkün ama pek muhtemel görünüyor cilalı bir "scrying"-taş, ölüm görme detaylandırılması görür. Hurakan Antilleri özgün bir tanrı türetilmiştir. [4] terimi 11 kasırga "Bu tanrının adı kaynaklandığı söyleniyor ve bunun için doğrudan kanıt yetersiz olmasına rağmen, diğer şartlar yer olan bağlantı ötesinde tüm olasılığını oldu makul şüphe. Hurakan da "Güçlü Serpent" olarak "Popol Vuh" olarak bahsetti ve "aşağı fırlatır O, yıldırım onun varlığından bahsetmektedir. Brinton, "dev" adı Hurakan ifade ettiği görüşünde, fakat ispat sırası tamamen ikna edici değildir. Hurakan Cakulha-Hurakan (yıldırım), Chipi-Cakulha (yıldırım-flash), ve Raxa-Cakulha (track-of-the-yıldırım) sırasıyla adlı üç demiurges yardımı vardı.
[1. Oviedo, "Historia del l'Indie," lib. vi. kap. iii.
2. Sahagun, lib. ii. ch. ii.
3. "(Dinler Antik ve Modern" serisi) Antik Meksika ve Peru Mitolojiler ".
4. Oviedo, Brasseur de Bourbourg.]
{P. 249}
Hun-Ahpu ve doğru-bu Vukub-Cakix imha ilk miti görünür Xbalanque, "tanrıların" kesinlikle ama demi-tanrılar sadece görünmektedir. Onlar sürekli olarak ima edilir "genç adam." , Vukub-Cakix mit Toltekler ve işgalci Nahuatlacâ arasındaki mücadelenin gördüm Brasseur de Bourbourg, bu kahraman-tanrılar Tezcatlipoca ve Nanahuatl karşılıkları olduğuna inanılıyor, ancak benzerlik tanrılar dövüş karakteri sadece var görünmüyor ve diğer bilgileri de pek belirgindir. Hun-Ahpu "Master" belirtmek için görünür ama Brinton olarak adını çevirir "Magician." Bu gibi bir uzlaşmacı çeviri olabilir "Üstat." Bir varyant ", Her-one-a-Magician" babası Hun-Hun-Ahpu, adını ve bazı karışıklıklar iki isim arasındaki Vukub-Cakix mit açıktır ama Abbé Brasseur de Bourbourg kadar haklı gözlemlediği gibi , "Bu isimleri mutlak aydınlatılması imkansız olduğunu karakter o kadar semboliktir." Xbalanque "Little Tiger." Belirten
"Kichés tanrıları, lejyon vardı" ama yukarıdaki listede neredeyse biz de uğraşmak zorunda kiminle uygun tüm tanrılar kucaklayan "Popol Vuh."
VUKUB-CAKIX MİT
Vukub-Cakix ve iki oğlu miti ilgi çeken bir noktaya da karasal
{P. 250}
Önemi. Gerçekten gibi İskandinav mitolojisinin Jotuns olduğu gibi onlar yeryüzünün olduğuna dair hiçbir kuşku olamaz. Jotuns veya Titans gibi, Vukub-Cakix ve onun soyundan topraktan yapılan ve üst dev yüzeyinde yaşayan bir temsilidir edilir. Xpiyacoc ve Xmucane onun zümrüt diş kaldırmak ve mısırın tahıl-kesinlikle efsanevi bir yorum veya alegori toprak yeşil bakire çim kaldırma ve mısırda tohum ile değiştirilmesi ile değiştirin. Bu mısırın tanrısal varlıklar tarafından Vukub-Cakix ağzına yerleştirilir bu bildirimi daha lâyıktır. "Popol Vuh" üçüncü kitabında bu tanrıların insana mısırın verdiği belirtiliyor. Bu, gerçekten, kutsal hayvanlar tarafından cennetten yeryüzüne getirildi.
KİTAP II. UPON Yorumlananlar
"Popol Vuh" nin İkinci Kitap görünümünde bir mitolojik açıdan dört en ilginç. Onlar daha sonra yaşadığı ilçenin yerli halkı ile Kichés ve ilişkilerinde davranır olası değildir. Xibalba sermaye için Palenque vardı tarihöncesi bir devlet olduğunu Brasseur görüşü gerçeği whatsover çekirdek bir abartı olsa da efsane bulunan, henüz çok sık aydınlatıcı olmadan şaşırtıyor Abbé, sahip olduğu pek olası değildir olabilir Bu durumda gelir
{P. 251}
gerçeği yakın. Meksika ve Colorado uçurum konutlar bu bölgelerin yerli veya doğrudan prehistorik halklar gibi spekülasyonlar uyandırdı son yıllarda var. "Popol Vuh" kesinlikle bir "Karanlıklar Ülkesi" nin metropol olarak Xibalba açıklar; ve bizden önce Colorado Cliff Palace Cañon bu gibi örneklerle, bu kinaye gibi bazı yarı-gizli yurdu için yapılmaz düşünmek zordur . Yaşayan kaya hatırı sayılır bir mesafe için kazılan var, avantajı muhtemelen insan ajansı tarafından elde edilmiş olabilir ve bu büyük oyuk içinde gerçek bir şehrin kalıntıları halen görülebilmektedir daha fazla derinlik sağlamak için büyük bir doğal oyuğun götürülürken, hemen hemen aynı zamanda onun tahliye, kuleleri, mazgallar ve de işaretlenmiş ve Philae kalıntıları gibi açıkça görülebilir olması evlerin gün olduğu gibi korunmuş. Bir daha kuzeyde evde Kichés bazı tür yeraltı mevkiinde yaşarken bir yarış ile warred olabileceğini varsaymak sonra mantıksız değildir. Bir "otherworld" Bir insanın fikri çoğu zaman kendi ülkesinin yapılandırma tarafından renklidir.
Bir şey kesin: bir çan, cömert tanrılar ayırt kadar kötü ruhları bir meskeni, Xibalba oldu değil . Amerikan Kızılderilileri beyazların renkli onun mitoloji ile temas edene kadar, iyi ve yaşam veren tanrılara karşı sonsuz savaşta çekirdeksiz zararlı tanrı fikrinin masumdu
{P. 252}
doğaüstü varlıkların ikili doğasını kendi düşüncesi ile. [1] "Popol Vuh" nin Transcriber bu açık şimdiye kadar Kiché inanç gitti yapar. "Popol Vuh" Bir son zamanlarda benimsenen Hıristiyanlığın görüşleri ile yaptığı ajansı tarafından renkli olduğunu Zayıf bilinçli, Xibalba Lorlarından diyor edilmesi, Hun-Came ve Vukub-geldi: "Eskiden bu kadar güç yoktu. Onlar ancak annoyers ve erkeklerin opposers vardı ve, gerçekte, onlar tanrı olarak kabul edilmemiştir . " Tanrı olarak kabul ederse, o zaman, ne vardı?
"Şeytan", Mayaların Cogolludo, "onlar tarafından kaybolur veya kaybolur o demektir Xibilba, denir" diyor. Xibalba bir derivasyon "korku" kök anlamına gelen olan bir hayalet ya da fantom adını geliyor. Xibalba, daha sonra, Hayaletler Yeri oldu. Ama İşkence Yeri, ceza riyasetinde bir şeytan yurdu değildi. Günahın fikri vahşi akılda zayıftır; ve gelecekteki devlet günah için ceza fikri Hıristiyanlık öncesi Amerikan mitolojisinde bilinmemektedir.
"Hıristiyan catechising etkisi altında," Brinton quiche efsane gerçekten bir işkence yeri, ve malign ve güçlü olarak hükümdarlar olarak lanse, "diyor, ama bu kadar protesto yok dışarı Daha önce belirttiğimiz gibi antik olmadığını inanç, ve o hiçbir sözcük düşürdüm
[1. Brinton, bakınız "Yeni Dünya Mitleri," chap. ii.]
{P. 253}
Bu ahlaki kötü hedef olarak kabul olduğunu göstermektedir. Erkekler arasından kaybolması basit gerçeği açıkça Cogolludo puan verilir ve adının orijinal anlamı korku, Scheol, Hades, Cehennem, görme tüm simgeleyen Teklif verme evresinde teklif bu kelimelerin gerçek anlamda zararsız olarak gelir, ve sadece donatılmış sonraki nesillerin hayal gücü ile daha üzücü dernekler ile.
Bir yeraltı toprak yerinden edilmiş yaşlı insanların, tevdi fikri mitolojide nadir değildir. Xibalbans veya Aborijinler, mağara veya toprak sakinleri gibi halk genellikle, İskoçya folklorda, gnomeish ve elf dolaplarla dolu, en Picts gibi belki de vardı. Vanished insanlar genellikle ölü ölü, ya da lordlar klasl de vardır. Bilindiği de, bu efsanenin hızla büyü sanatının her açıklamasına atfedilir kime bir tasarrufu kaybeden ırk, ismi etrafında kristalleşir. Bu bazen yerinden insanlar bütün barbar halkların kendi farklı olarak herhangi bir şekilde bir din var korku, muhtemelen bazen işgalciler, ve, daha yüksek bir kültüre sahip olduğunu gerçeği ile muhasebeleştirilir. Böylece Norveçliler orijinal doğru yarışları işgal ederek gösterilen Finliler-kendi Norveç-ile muazzam sihirli güçleri de öncekilerden, ve saygılı timidity benzer örneklerini alacak
{P. 254}
onlar kötü fethetti ülkede yaşayan kolayca çarpılır olabilir. Kandırdın için. onlar Xibalbans tarafından outwitted edilmelidir diye Hun-Ahpu ve Xbalanque duyarlılığı ile karşılaştırılabilir Jotunheim Thor gazabı, tanık olarak barbar, ölümcül bir saygısızlık olarak görüyor.
Xibalba OF HARRYING
Hun-Ahpu ve Xbalanque ile yaptıkları, Xibalba, yeni bir arazi iki gerçek kahramanların maceralarını Kiché hesabı olarak ya da fetih ölüm amaç doğrultusunda Hades'e Tanrısal varlıkların ziyareti olarak da kabul edilebilir. Ama efsane oluşumu döneminde bunu Xibalba Dead Place şaşırmış olmuştu muhtemel olması ve zanaat ve kahraman-tanrılar genç cesaret dahileri için uygun bir tiyatro olarak kabul edildi. Kiché Hades, aslında, bir yeraltı yerleşim olmasına rağmen, ayrı ayrı yapıldı, hem de, Meksika Mictlan, bir kuzey ülkesi olan tam olarak, eski kuzey evden evrimleşmiş. Ölü tam bir yeri kurulmuş, ve tanrılar, nasıl ölüm onların hor, bununla iner ve muzaffer oluşmalı. Ruhun başka vücuda geçmesi fikri Amerikan yerli akla biliniyordu. Biz Hintliler için hiç ölmeyecek eder, biz toprak altına mısır taneleri bile büyümeye ve
{P. 255}
canlılar haline, "ölümsüzlük içinde yerli inanç ile ilgili bir Moravian Brother sorgulama için bir baş asil ve dokunaklı bir cevap. [1] o huzur ve sessizlik içinde yaşamak istiyorsa Man, tanrıların örnek olmalıdır ölümsüzlük güvencesi. Ve biz Tanrı cehenneme inip Sin ve Ölüm yenilmiş inanıyoruz gibi, böylece Ölümsüzler tarafından karanlık yolculuğu öncesinde olmuştu düşüncesinden Eternity yüzleşmek için şu basit insanların kazanç gücü yaptı.
Bu ilahi kardeşler alay korktuğu olduğu açıktır ve onların baba ve amcasının afetler istifade onlar yola baş Xibalbans ere adlarını bilme emin oldum. Benzeri şekilde onların öncekilerden çok derinden eğdi vardı için kukla figürleri bir hürmet yapma kaçınılmalı. Amerikan, vahşi ciddi ve çekingen, alay tahammül edemiyorum. O daha az kendine ilişkin ya da bir daha kendine güvenen insanların anlayamayacağı bir şekilde ondan küçülür. Diğer testler - İkinci Kitabı belirtilen "Kaplanlar Evi" ve Soğuk Evi "ve çeşitli işkencelere ölüm bir barbar fikrinden Beklenenin çok vardır - hayır daha korkunç, belki de, daha Ortaçağ'da Cehennem Avrupa düşüncesi, kesinlikle daha Dante resim daha korku-zorlayıcı.
[1. Loskiel, "Ges. Der Mississippi der Evang. Brüder".]
{P. 256}
Amerika halklarının bir Cennet, Joy Bir Yer, değilse de Ödül inançlarında birinde bulunmaktadır. Onların Hades unillustrious için neredeyse tamamen rezerve edilmiş gibi görünüyor. Özellikle Meksika olduğu bazı Amerikan mitolojiler, Cennet ve belki Peru onun içinde, büyük bir preserve başka bir şey değildir; zavallı korkak İskandinav Valhalla kapılarını bayılacakmış başka bir şey, orada girin olmayabilir. Bu, halkın zihninde döndü, sonra, Mictlan veya Supay oldu. Nasıl Amerika halklarının bu kasvetli meskeni kabul oldu? Girmek için tek bir ince ağaç oluşan bir köprü ile derin ve hızlı bir nehri geçmeye gerekir, ilk misyonerlerin Hurons ve Iroquois söyledi. Bu zayıf pasaj üzerinde ruhun vahşi bir köpek saldırılarına karşı kendini savunmak zorundadır [1] Chepewayan Athapascans ruhun bir taş kanoyla kesmelidir büyük bir su söyledim;. Ücretli olmalıdır yerde, bir batı deniz, Chilians Algonquins, büyük bir yılan tarafından köprülü bir derenin; ödeme önümüzdeki olmasaydı bir göz oyar kötü bir cadı, verilir. Aztekler ölmüş bir köpek ve bir ejderha için ücret ödemeniz gerekir bu nehir Chicunoapa, Dokuz Rivers, denir. Bu da kardeşler "Popol Vuh," kan nehri geçmeye olduğunu anılırlar edilecektir. Bu, neredeyse kesinlikle, tüm bu yolculukların yapıldığı doğru ayarlayarak güneş, kızıl ışınları altında okyanus verilen isimdir.
[1. "Rel. De la Nouv. Fransa," 1636.]
{P. 257}
Gönüllü olarak Ölüm Lordlar gücüne yenik ve onların kemikleri yakılarak sonra efsane kahraman-tanrıların bir değirmende öğütülür ve sulara atılır. Inanç ruhun kemikleri ikamet, Amerika'da neredeyse evrensel oldu. Kemikler adamın temelini oluşturuyordu. Flesh kolaylıkla yok olur, ama bu daha kalıcı vakıf giydiriyoruz iade ediyorum. Bu yüzden birçok kabileler ölü kemikleri dikkatle korundu. Tüm Orta Amerika ülkelerinde seçkin kişilerin kemikleri De Soto Keşif Gezisi tarihçiler tarafından belirtilen kamışı yapılmış küçük göğüsler içindeki tapınak veya konseyin evlerde korundu. Bu da muhtemelen Peru'da mumyalama kökenli olabilir. Mısır'da tüm üyeleri ve bağırsakların Peru sadece kemikler, korunmalıdır. En Perulu mumyalar keşfedilmiştir edildiği karşılaştırmalı kuruma devlet eti veya organların korunması bir gereklilik olarak kabul edilmez olduğunu kanıtlamaktır.
Topun oyun Üçüncü Kitap boyunca çok büyük ölçüde rakamlar. Genç kahraman-tanrıların babası ve amcası tarafından Xibalbans sevdikleri spor kamgarn, ama Hun-Ahpu ve Xbalanque onların da Underworld Lords yenmek. Bu iki karşıt taraf arasında lastik bir top ile kapalı bir mahkemede oynandı tlachtli ile Meksika oyun, benziyordu olabilir
{P. 258}
İki veya üç oyuncu her. Bu olmayan hockey aksine, aslında, idi. Işığın Güçleri ve Karanlık güçler arasındaki topun Bu oyun biraz Farsça mit Hürmüz ve Ehrimen arasındaki anımsatmaktadır. Tlachtli bir oyun yıldız hareketlerine sembolik bir başvuru vardı. [1]
KİTAP III. UPON Yorumlananlar
Burada insanın kökeni Kiché zihin sunulan sorunu ile ilgileniyoruz, biz de kendi çözüm benzeri olan Amerikan mitleri o kadar dikkate değer bir benzerlik taşır bulmak zorundadır. Biz nadiren bir ilk yaratılan olma duyuyorum. Yeni Dünya yaratılması-mitler dört kardeş, genellikle insan ırkının atalarıdır. Bu mitler Man in neredeyse her zaman fani olduğunu. Kendisi ve arkadaşlarının bazı mağara veya yeraltı yeri, tam olarak gelişmiş ve tam donanmış ortaya. Böylece Blackfoot Hintliler, Nina-stahu gelen Rockies doruğa çıktı. Nunne Chaba, Yüksek Tepe, ortasında bir mağara vardı, Nefesin Master evi, nereden Choctaws geldi. Perulular Pacari Tambu, Cuzco yakınındaki Şafak, Evi ve geldikleri Azteca devletlerin eski bir efsane geldi
[1. JW yılında Fewkes Jour. Amer. Folklorda , 1892, s. 33; ". Amer Antropolog," 1892, s FH Cushing. 308 vd. ]
{P. 259}
Chicomoztoc, Yedi Caverns, için, Meksika'nın kuzeyinde.
Biz hızla göç yapan ilk Maya erkek bulabilirsiniz. Böyle bir zaman ve huzursuz unagricultural vahşi ömrünü olmalıdır. O çarpar. Tanrılar her kabilenin verilir. Bunlar, o yeni bir ülkeye taşır. Aslında biz ", Popol Vuh" Üçüncü Kitap tam bir göç miti vardır ve bu göç soğuk kuzeyden güneye sıcak yer aldığını göstermek için işaretler var isteyen değildir. Böyle bir teorinin lehine ispat temel öğe, elbette, güneş ", ilk doğan olmadığını" ve yolculuğun bir sonraki aşamada, onun ışınları ufukta göründü, bu gibi oldu o ifadesi yıllar sonra daha gezginlerin gibiydi edilmesi zayıf ve sönük armatür. Kinaye onlar nehirleri geçti hangi yardımıyla ", kum parlayan" için, buzla kaplı olduğunda onları forded anlamına gelebilir. Bütün efsane Meksika MS verilen Aztecân göç efsane o kadar çarpıcı benzerlik göstermektedir. Boturini Collection (. No 14, viii bakınız.) biz son aldığım kısa bir pasajı ekleme imtina edemez:
"Bu Aztlan denilen yerden Meksikalıların geliş kaydının başlangıcıdır. Onlar dört kabileler olmak, bu şekilde geldi, geliyor ve onlar teknelerde kürek o su vasıtasıyla olur. Onlar kendi Kulübe inşa
{P. 260}
yerde kazık Quinevayan of Grotto çağırdı. Orada sekiz kabileler yayınlanan hangi olduğunu. İlk kabilesi, ikinci kabile Chalcas, sekizinci Matlatzincas, Tepanecas yedinci, altıncı Chicimecas, Mallinalcas beşinci, Cuitlavacas dördüncü, Xochimilcas üçüncü Huexotzincos o olduğunu. Onlar Colhuacan kuruldu yerlerde var. Onlar Aztlan gelen, orada indi yana Onlar bunu sömürgeciler idi. . . . Onlar kısa süre sonra onlara önce onların tanrısı için kabul etmişti tanrı [1] Vitzillopochtli, taşıma, uzak gittiğini var. . . . Bu şekilde seyahat ileri gittiğinde Onlar dört yerde çıktı. . . . Sekiz kabileleri bizim yol vardır açtı su . "
Biz Wallam Olum benzer bir efsane bulmak veya Lenape Hintlilerin kayıtları boyalı. "Sel sonrası," Onlar yılan kara parlak ve zengin olduğunu gördüm .... bu rekoru, "erkekçe kaplumbağa varlıklar ile Lenape Talli mağara ev ve konut birlikte yakın yaşadı diyor. Tüm mutabık olması, onlar gitti hepsi sorunsuz bir şekilde derin su üzerinde gittiği toprakların sahibi için dondurulmuş deniz. su üzerinde It was wonderful
[1. Meksika metinde "diablo" İspanyolca kelime "şeytan" var sizin için bir Meksika kelime olarak, Meksika katipleri tarafından enterpolasyonlu edilmiştir. Scribe rahip etkisi altında, elbette vardı; dolayısıyla "diablo."]
{P. 261}
büyük okyanus "(5) yılan denizin boşluğu da dondurulmuş deniz.
Biz böylece "Popol Vuh" Üçüncü Kitap Amerika'da nadir değildir türde bir göç destanı olduğunu görüyoruz. Asyalı kabileler Orta Amerika kolay aşamaları ile oradan "Popol Vuh" nin Chi-Pixab British Columbia aşağı gelir ve olabilir. Ve "Popol Vuh" Üçüncü Kitap ses Yeni Dünya'nın tüm yüzeyi süpürüldü sömürgeciliğin güçlü bir dalga, bir uzak yankı olabilir.
ERKEN İSPANYOL YAZARLAR VE "Popol Vuh"
Bu Yucatan işlerine üzerine erken İspanyol yazarlar ya teyit veya herhangi bir şekilde "Popol" içeriği discredit olduğu söylenemez. , Bugüne kadar hiç "Popol Vuh" göstermek gibi yerli inanç, üzerine Guatemala daha uygun, kendi sözlerinde Yucatan Landa, Cogolludo ve daha Las Casas confine kendileri ile başlamak için gerçekten Maya efsaneleri referans alır. Palacios herhangi bir yerel inançlar onun referanslarında kıt, ve dört eserlerini ilginç olmasına rağmen, çok az gerçek değere sahip, ortaçağ teolojisinin düşlemlerin tarafından çok renklidir. Şimdiye kadar, aslında, gibi onlar güvenli bir şekilde yok olabilir "Popol Vuh", üzerine ışık tutacak ve sadece bütünlüğü uğruna bibliyografya referans eserleri olarak verilmiştir. Onlar
{P. 262}
Ancak, uygun Maya mitolojisinde çalışma için en değerli ve "Popol Vuh" ve genel olarak Kiché mitolojisinde tam olarak anlayabilmek için, Maya efsanesinin bilgi gereklidir edilir.
Metrik BİLEŞİMİ İZİ
Ezberledikleri olabilir kolaylığını üzerine kendi popülaritesi için bağlıydı en barbar bileşimleri gibi, "Popol Vuh" aslında metre oluşuyordu, göstermek için kanıt isteyen değildir. Orada burada pasajlar gibi bir karar vezne eğilimi göstermektedir:
"Ama xu ch'ux ri Vuch
Ve, x-cha ri anne.
Ta ki xaquinic
yetersiz kalmışlardı ta ki gekumarchic
Cahmul xaquin ri mama
Ca xaquin-Vuch "ca cha vinak vacamic.
hangi tercüme edilir:
"Şafak olmak mıdır?
Evet, diye yanıtladı yaşlı adam.
Sonra bacaklarını yana yayılmışlar.
Yine karanlık çıktı.
Dört kez Yaşlı adam bacaklarını yayıldı.
Şimdi opossum bacakları yayılır
insanlar. [1] Say
[1. Bu pasaj, açıkça doğumundan sembolik tanımlayıcı bir dans için geçerlidir.]
{P. 263}
İlk çizgi hemen hemen iki heceli vezin (İngiliz tarzı) olarak tarar ve beşinci dördüncü ayak kesme dışında mükemmel. Müzikal bir dörtlük nota ile temsil - - dans şiir neredeyse tüm vahşi karakteristik pyrrhics ile diğerleri sürekli ayak olduğunu ardalanmasından oluşur bize görünmektedir. Baba Coto, bir misyoner, her Amerikan yerli halkları kadar düşkün olduğu görünür olan bu danslarda kendilerine zaman tutmak, yerliler uzun hikayeler anlatmak ve tekrar ilahiler düşkün olduğunu gözlemler - ve hala Baron Nordenskjöld olarak vardır Son zamanlarda Aymara ülkede keşfetti. Bu şarkılar ", kelime çelenk" nugum tzib veya aradı ve "Popol Vuh" yerli derleyici orijinal odic karakteri kanıtlayan bütün, birçok pasajların hassas ritim hatırlamak mümkün olduğu görünse de yapıldı.
NOT -. Ile telaffuz x Kiché eşitler sh . Ch "loch" İskoç olduğu gibi, sert ve telaffuz edilir c gibi, sabit k .
{P. 263}
Bibliyografik EK
"Popol Vuh" ve Maya ve Kiché mitolojinin akraba sorular uyarıları içeren çeşitli eserler bu iki sınıfa bunları bölmek için iyi düşünülmüştür okuyucuların büyük çoğunluğu erişim çok zor olan: hangi can (1) bu az veya çok kolaylıkla satın olabilir ve hangi daha yakın kökenli, doğal olarak vardır; ve (2) kolay olmayanlardır tarafından geldiğini ve hangi, genellikle konuşan, onaltıncı, onyedinci İspanyol rahipler ve sömürgecilerin eseridir için ve on sekizinci yüzyıllarda.
Ben
Le Livre sacré de kişler et les efsaneleriyle de l'Antiquité américaine: en kolay elde edilen ve aslında orijinal Kiché metin veren tek iş, bu Abbé Brasseur de Bourbourg arasında, "Popol Vuh ise konu ile ilgili çalışma. " Kiché metni Fransızcaya yerlilerin yardımı ile tercüme ve çeviri az ya da çok yanlış olduğunu edildi. Notlar ve tanıtım büyük dikkatle öğrenci tarafından okunması gerekir. Bu, 1861 yılında Paris'te yayımlandı.
İspanyol içine Ximenes 'çevirisi "Popol Vuh ve Gavarrete bu, eşit değere hakkında oldukça hatalıdır ve yetersiz notları eşliğinde. Ilk başlık" Las Historias del Kökeni de los Indios de Guatemala, par el RPF Francisco Ximenes (Viyana, 1856), ve ikinci, "El Popol Vuh," (San Salvador
{P. 266}
1905). Bu ilgili sadece yazılı işlere ait listeyi exhausts "Popol Vuh." Diğer Brasseur eserleri ve Brinton olanlar buna daha fazla veya daha az sayıda imalar içeren, ama mitoloji standart eserlerinde bu başvurular derece nadirdir. Konu üzerine bir yatak var sadece diğer eserleri diğer maddelerin yanı sıra, tarihsel veya siyasi, herhangi bir şekilde kendisine atıfta bulunduğu, Maya ve Kiché mitoloji veya üzerine olanlardır. Bunlar arasında en önemlileri şunlardır:
DR. OTTO STOLL - "Etnografi der Republik Guatemala."
ethnoloji der Indianer Stämme von Guatemala ".
Scherzer - "Indianer von Santa Catalina Istlavacan Die."
MÜLLER - Geschichte der Amerikanischen Ur-din "(1855).
E. FÖRSTEMANN - Dresden Kraliyet Halk Kütüphanesi'nde "Maya Makale Commentary on". S. Wesselhoeft ve AM Parker (Harvard Üniversitesi, 1906) tarafından Almanca'dan çeviri.
E. Seler - "Uber den Ursprung Mittelamerikan der Kulturen" (1902).
"Meksika und Yucatan Ein Wintersemester" (1903).
"Kodeksi Fejerváry-Mayer" (Berlin, 1901).
P. SCHELLHAS - "Maya El Yazmaları İlahlar Temsili," S. Wesselhoeft ve AM Parker (Cambridge, Mass, 1904) tarafından tercüme.
CYRUS THOMAS - "Maya Yıl," Washington, 1894. "Maya ve Meksika Yazmaları ilgili notlar."
W. FEWKES - Codex Cortesianus içinde Tanrı 'D', "(Washington, 1895).
Tüm bu çalışmalar için daha fazla veya daha az tamamen ilgili Maya
{P. 267}
mitoloji ve Kiché ve Maya mitolojilerinde arasındaki bağlantıyı gösteren esas olarak değerlidir. Bu ile ilgili çalışmalar bir listesini olmadığı anlaşılmalıdır Maya kalıntıları, ancak bu tür çalışmaların sadece bir liste halinde Maya ve Kiché mitolojisine aynı zamanda bakınız.
"Popol Vuh" üzerine geç Profesör Max Müller'in kısa bir deneme orijinalliğini lehine bir açıklama dışında çok az veya hiç değeri yoktur. Bu, gerçekten, başta Kuzey Amerika resim çizimleri özgünlük ve doğa ile ilgili çalışmaları ile ilgili olarak az ya da hiç bilgi verir, ve olduğunu.
II
Herhangi bir şekilde Maya-Kiché halkların mitleri ile ilgili eski İspanyol yazarlar, başlıca eserleri şunlardır:
Las Casas - "Historia de los Indias" (1552).
COGOLLUDO - "Historia de Yucathan" (1688).
DIEGO DE Landa - "relación de los cosas de Yucatan" (Fransızca tercüme ve Brasseur tarafından düzenlenmiş).
XIMENES - "Escolias à los Historias del ORIGEN de los Indios" ( Circa , 1725).
PALACIOS - l'Description de la Provincia de Guatemala "(Ternaux-Compans koleksiyonunda).
JUARROS - "Historia de Guatimala."
{P. 269}
NOTLAR
NOT 1. (Sayfa 8)
Çok saçma yani Orta Amerika yıkılmış kentlerin antik ilgili yazılmış ve bazı yazarlar Mısır öncesi hanedan binalar oldukça yakın görünen hangi yanında bir antik dönemde kendi vakıf yerleştirmek için tereddüt yok. Ama Kolomb döneminden önce değil uzun terk edildi şimdi genellikle kabul edilmektedir. Bkz Winsor yönettiği "Anlatı ve Amerika Eleştirel Tarihi" chap. iii ve konu üzerine modern bir görüş Charnay, Maler, Maudslay, ve Gordon eserleri;. da Etnoloji yıllık raporunun US Bureau of daha yeni hacimleri bulunan çeşitli monografiler. Bir çok saygın antik olduğunu çeşitli sitelerden ait olduğunu, ancak belirli ve yetkili makamları, kalıntıları en az iki bin yıllık bir yaş bazı atfetmek tereddüt yok
NOT 2. (Sayfa 8)
Payne bunu aklımıza bol bol temiz Nahuatlacâ orijinal koltuk (Toltekler ve Aztekler hem de buna dahil) (onun "Amerika Tarihi", vol. Ii. S. 373 görmek British Columbia'da olduğu yaptı ve devamı .). O orada Athapascan stok olduğu için güneye doğru bir konum işgal etti ve muhtemelen sahipti kabileleri ile temas ilk kuzey kişi vardı düşünüyor
{P. 270}
mısırın bitki. Bu elyaf bilgisi, o algılar, bu bir yaşam hoşlanmıyorsunuz vahşi bir et yiyen insanlar için bir teşvik olacağını, kuzey halkları arasında hızla yayıldı, ve onların güney kolonizasyon hızlandırmak için oluşturulan, ancak muhtemel bize görünmüyor Tarımsal işgücünün. Tarih öncesi Amerikan göç, ve bölge içindeki geldi halkların mısırın tarafından kademeli medeniyet, bütün soru en admirably vol tartışılmaktadır. xix. WJ Magee ve Mart 1908 yayınlanan Cyrus Thomas'ın (Philadelphia, George Barrie ve Oğullar), tarafından "Kuzey Amerika Tarihi" nin. Bu çalışmada yer alan bilgi Etnoloji US Bureau bir ömür boyu emek ürünüdür ve onun öğrendim yazarlar şüphesiz, bu mümkün mü gerçekten, eğer, yerini araştırma çok bir nesil alacak anıtsal bir risale üretmişlerdir.
NOT 3. (Sayfa 9)
Yucatan Tolteklerin çözümü için yetkililerin hem de göçmenler Campeachy ve güneye gittiğini iddia Tezcucan tarihçisi Ixtlilxochitl ve Torquemada'nın vardır.
NOT 4. (Sayfa 13)
Ana tanrıları Xpiyacoc ve Xmucane Gucumatz değil ama sözcükler olduğunu ve tanrının erkek ve dişi özelliklerini temsil inanmak için de sebepler ortaya çıkmaktadır. , Ama onlar hangi mitlerin genel karışmak onun özelliklerin bazılarını almış olabilir, elbette mümkündür; "Popol Vuh" onlar Gucumatz olağan tanımı "yeşil tüyleri ile kaplı" olmak olarak söz edilir biz göstermek istediğim, ilk kitabı bulunmaktadır. Gucumatz, bu anılacak, bir başka formda Quetzalcohuatl olduğu, ve
{P. 271}
ikincisi genellikle bir kadın kendisine karşısında oturan sahip olarak papirüslerden temsil edilmektedir. Ancak Rice, Messrs Förstemann ve Schellhas kullanıcısının tüm benzer olmak görünmüyor "Tanrıça Ben," kime Xmucane of Maya eşdeğer temsil alır ve kimin kafasına düğümlü yılan, Quetzalcohuatl bir sürüngen özelliği giyer.
5 NOT. (Sayfa 53)
Bunların gerçek ilişkin olarak Leni Lenape Hintlilerin Wallam-Olum (boyalı kayıtları) sıklıkla sorgulanmıştır, ama Lederer, Humboldt, Heckewelder, Tanner Loskiel, Beatty ve Rafinesque kanıtı, hepsi de gördüğünü itiraf Onları yerine, onların varlığını böyle küfür indirir. Onlar bütün bir ayet ya da birçok kelime uygulanan her biri resim yazılarında ya da hiyeroglif oluşuyordu. Fikirler, aslında, bir bileşik sisteminde birleştirdi ve Amerikan dilleri konuşulan dili olduğu gibi yazılı dil için tam olarak aynı ilişkisi olmayan edildi; ki, onlar, Bitişken bir tip birkaç kelime kaynak edilmiştir dilsel bir formu olduğunu Bir. Yaratılış hemen sonraki kavimlerin yaptıklarının kaydeden biri birkaç dizi vardır. Başka bir dizi Amerika'da kendi yaptıklarının ile ilgilidir ve yedi şarkı, dört kelime, her dört on altı ayet ve üç kelime, her "Bu Amerika'da varış başlar," Rafinesque ("American Milletler diyor, üç yirmi ayetten oluşur ")," ve 1600 yolunda Avrupalı sömürgeciler gelişine kadar neredeyse hiç kesintisiz devam etti. " Ama bu ikinci serisi kralların sadece yetersiz katalog.
){kind=link}
0 Yorumlar